Na even op Google te zoeken naar de woorden 'Dronten' en 'jongeren' krijg ik al snel het beeld wat er hangt binnen. Jongerenbemiddelaars gezocht, het opvoeden van jongeren, problemen met jongeren en dergelijke dingen is wat de resultaten vertellen.
Ik herinner me dat ik zelf niet al te lang geleden ook behoorlijk wat overlast heb veroorzaakt met mijn vrienden. We konden nergens uitgaan, want sommige van ons waren nog geen 16 en kwamen nergens binnen. In plaats daarvan dronken we bij iemand thuis en werden we als we te druk werden door de ouders naar buiten gestuurd. Buiten schreeuwde we gezellig verder, terwijl we elke minuut drukker werden. We moesten ergens onze energie kwijt.
Daarna heb ik nog een poos in Nirwana rondgehangen in de avonden. Een plek waar ik tegenwoordig weinig goeds over te vertellen heb. Het is voornamelijk een zuipkeet en en ons-kent-ons groep. Hoe hard sommige daar proberen Nirwana als algemene uitgaansgelegenheid aan te stellen, net zo hard wordt dit door de rest tegengewerkt. Het is namelijk hun club, hun plek; daar is geen plek voor vreemden, voor mensen die anders denken.
In Nirwana waren verhalen over herrie trappen erg gewaardeerd. Een gestolen Mercedes logo of het verplaatsen van te koop borden maakten je geliefd. Dus werd dat gedaan om erbij te horen, om tot de exclusieve ons-kent-ons club te mogen behoren.
Eigenlijk is de overlast die jongeren veroorzaken vooral uit pure verveling. Ook ik zit regelmatig 's avonds thuis een paar biertjes te drinken en plannen te maken over hoe ik die mooie tuinen in West eens wat minder saai kan laten tonen. Maar ik doe het niet, ik weet dat ik er niks aan heb, al zou het een mooi verhaal zijn om over op te scheppen.
De uitlaatklep die velen zo hard nodig hebben is niet in Dronten te vinden. Mijn uitlaatklep is bijvoorbeeld muziek. Mijn liefde voor punk-rock is gekomen toen ik het als uitlaatklep begon te zien. Maar om een leuk bandje te zien moet ik vaak naar de grote stad afreizen, of naar kleinere steden met een goedlopend podium. Sommige zien dansen als een afleiding, maar geen discotheek te vinden.
Helaas lijkt het gevolg van het gebrek van een uitlaatklep vaan te bestaan uit een gedachte van 'alles voor de kick.' Herrie trappen is nog een van de minder ernstige gevolgen. De hoeveelheid drank die sommigen drinken, de hoeveelheid wiet die sommigen roken, de stap van wiet naar pillen die zo klein is; ik heb mijn vrienden deze kant op zien gaan in hun zoektocht naar een uitlaatklep, een plek om zichzelf te zijn. De kick van doen wat niet mag en/of kan is verslavend, net zoals de middelen die regelmatig opgepakt worden om die kick te bereiken.
Hoe meer de ouders verbieden, hoe sneller jongeren geneigd zijn regels te breken; hoe meer ze hieraan wennen, hoe makkelijker het gaat.
Wat we nodig hebben is een uitlaatklep, een plek waar mensen hun frustraties over alles kwijt kunnen op een positieve manier. Een plek waar stress over school, relaties, vriendschap, eenzaamheid, buitensluiting, ouders en alle andere dingen waar velen mee zitten even vergeten kan worden. Niet opgelost, maar gewoon vergeten. Waar risicojongeren niet worden gezien als risicojongeren en absoluut niet met elkaar samengezet worden. Waar niet een leeftijdsdoelgroep hangt en geen strenge verboden.
Volgend jaar rond deze tijd hoop ik dat dezelfde zoekopdracht op Google me resultaten levert in de richting van 'jongeren tevreden over Dronten,' 'Jongerenfeest was geslaagd,' 'Jongerenpartijen .... en .... organiseren samen een actie tegen ....' 'Dronten trekt jongeren,' 'Drontense jongeren geinteresseerd in ...' en 'amper overlast jongeren in Dronten.' Al moet ik zelf een manier vinden om hieraan te werken. Wie helpt me mee?
(Dit blog is geschreven vanuit de onmacht die ik heb om de vrienden die te ver zijn gegaan voor een kick nu nog uit een verkeerde wereld te helpen.)
4 opmerkingen:
or minder overlast zorgen, omdat daar meer teDag Maaike,
Leuk om je blog te lezen over jouw kijk op Dronten. Je suggestie om Dronten got talent voor de mpd te organiseren, zodat de winnaars kunnen optreden op de mpd vind ik geweldig. Deze blog zette me aan het denken. Zou het zo zijn dat jongeren in grote steden voor minder overlast zorgen, omdat daar meer te doen is en zij zich minder vervelen? Volgens mij niet. Dus het maakt niet zo heel veel uit of er wel of niet wat te doen is. Verveling is het wel, maar ook jongeren in de grote steden vervelen zich. Ok ok ik geef meteen toe dat er in Dronten wel erg weinig te doen is. Ik probeer te ontdekken wat er nu echt aan de hand is. Ligt het probleem bij de jongeren of aan de mensen die zich storen aan de jongeren? Allebei? Is er echt wat veranderd of hoort dit bij elke generatie? Mijn jeugd ligt al een tijdje achter me, maar ook eind jaren 80 en begin 90 was er niets te doen. Ik heb de opkomst van de pillen meegemaakt en ook het ernstige misbruik van dichtbij gezien. Ik werkte in de horeca en vroeg me elk weekend af wat er van die jongeren terecht zou komen. Die jongeren zijn nu eind 20 en zij zullen zo onderhand ook werken, wonen, kinderen krijgen etc. Zie wat er van de babyboomers terecht is gekomen. Als we de geschiedenisboekjes moeten geloven, dan was hun jeugd sex, drugs en rock & roll. Ik wil niet bagatelliseren. Maar ik vrees dat ouderen soms de neiging hebben om de jeugd en hun "manieren" al snel als een probleem te ervaren. Voor jouw vrienden hoop ik het beste. Dat ze jouw blog lezen en geïnspireerd raken door je mooie eerlijke woorden.
Hartelijke groet,
Suzanne Stoop
p.s. Ik woon in West, wat denk je doe ik er verstandig aan mijn tuin te barricaderen? ;)
Hey Suzanne, bedankt voor je reactie.
Natuurlijk is overlast niet alleen het gebrek aan iets te doen, maar het speelt wel mee. In grote steden heb je veel mensen samen, daar moet je iets vinden om buiten die mensen te staan. Iets om jezelf mee te kunnen profileren.
Ik herinner me een gesprek wat ik ooit had met een jongen in de bus. Hij vertelde me dat als hij, door zijn allochtone afkomst, al snel als herrieschopper werd gezien. Als hij buiten met vrienden was en er kwam politie, wist hij dat al deden ze niks, ze zwaar in de gaten werden gehouden. Omdat hij toch al werd gezien als een herrieschopper is hij dat ook geworden.
Dus ja, het zal ook liggen aan de houding die de oudere generaties hebben. Hoe vaker je leest 'jongeren zijn een groot probleem' hoe sneller je ook uit woede hierover dit grote probleem wordt. Niet de slimste manier, maar de makkelijkste is het soms zeker.
Groetjes,
Maaike
Ik zal zelf de tuinen in West allemaal netjes heel houden hoor, hoe leuk het idee om wat te doen aan de overdreven perfect onderhouden tuinen ook soms mag lijken. Bloggen is toch een betere uitlaatklep. ;)
Dat vind ik zo bijzonder aan de jeugd. Die drive om je te profileren om anders te zijn. Dat terwijl de generatie van je ouders precies hetzelfde deed. Als ze dan eindelijk dat anders zijn hebben gevonden beantwoorden ze eigenlijk altijd een cliche. De alto's, de kakkers, punk, gothic,etc. Hoe kijk jij daar tegen aan?
Grappig dat je de tuinen perfect onderhouden vindt. De tuin moet netjes, liefst makkelijk in onderhoud, want je wilt in je buurt toch niet bekend staan als de aso? De tokkie's van de wijk.
Als je jong bent ben je op zoek naar wie je bent en als je ouder wordt ben je vooral bezig met wat je niet wilt zijn. Als je ergens op zondag een stofzuiger hoort, dan weet je: die krijgen familiebezoek! ;)
Vooral doorgaan met je blog! Ik blijf je volgen.
Groetjes,
Suzanne
In die groepen wordt geroepen dat het gaat om anders zijn, in werkelijkheid zijn mensen juist op zoek naar een plek om zichzelf te zijn, met mensen om zich heen die hen accepteren voor wie ze zijn. Als de aparte groepen elkaar ook zouden accepteren voor wie ze zijn zal er een stuk minder ruzie onderling zijn.
De tuinen in West, vooral in de wat duurdere wijken waar weinig kinderen wonen, zien eruit alsof die mensen hun status zoeken door het uiterlijke van de omgeving. In mijn ervaring zijn de mensen die deze manier van denken hebben weinig tolerant naar ieder die anders denkt. De 'tokkies' van de buurt worden alleen zo gezien door de intolerantie van anderen.
De Golfresedentie en bepaalde delen van West geven me beiden het gevoel dat alles draait om status en uiterlijke schijn.
Als ouderen zich eens drukker zouden maken om zijn wie ze zijn, in plaats van status en respect winnen van de omgeving, zou er misschien meer begrip tussen generaties zijn.
Een reactie posten