dinsdag 3 december 2013
Waarover ik stemmen wil
Over een paar maanden zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Hoewel ik me dit persoonlijk aan de zijlijn wil houden, kan ik het niet laten me er een beetje mee te vermoeien. Ik vroeg me af wat mij persoonlijk interesseerde, wat ik wil weten voor ik sta stemmen. Daarmee kwam ik op de volgende lijst, waar ik in plaats van partij, het woord gemeente gebruik:
- De alcoholgrens gaat naar 18. Als de al beperkte lokale uitgaansgelegenheden deze grens ook gaan invoeren, wat zou de gemeente moeten doen om te zorgen dat ook de jeugd van 14 tot en met 17 op een niet kinderachtige manier zich, zonder budget, kan vermaken? Hoe moet er worden omgegaan met eventuele extra overlast van hangjongeren in die leeftijdscategorie?
- Veel van de zorg komt onder het toezicht van de gemeente. Hoe moet de gemeente dit aanpakken? Hoe moet de zorg verdeelt worden? Hoe moet de gemeente de juiste expertise ontwikkelen, zonder teveel dure managers in te huren?
- Wat moet het armoedebeleid van de gemeente zijn? Waar ligt de grens tussen 'zoek het zelf uit' en 'hierbij bieden we ondersteuning'?
- Moet de gemeente iets doen tegen jeugdwerkeloosheid? Wat? Hoe? Is werk belangrijker voor jeugd dan een goede opleiding? Is er een budget voor een bijdrage in onderwijskosten van schoolverlaters? Waarvoor is dit budget bedoeld?
- Hoe staat de gemeente tegenover ontwikkelingen als het vliegveld Lelystad en de provinciefusie? Wat zijn de argumenten?
- Wat zou de gemeente moeten doen met huidige ontwikkelingen voor terreinen zoals het industrieterrein bij de stationsregio? Veel komt duurder uit dan gepland. Moeten deze projecten worden uitgesteld? Is juist nu investeren belangrijk?
- Het openbaar vervoer blijkt provinciaal geregeld. Moet de gemeente mee investeren in het laten rijden van de stadsdiensten in weekenden en avonden, zodat deze dienstregeling daadwerkelijk van nut is voor de bewoners van Dronten? Hetzelfde geldt voor de 145 naar Swifterbant en de 147 naar Biddinghuizen (en Harderwijk) - moet de gemeente wat te zeggen hebben over het tot een uur later laten rijden van deze bussen?
- Moet de gemeente juist meer investeren in koophuizen, zodat de welstand in het dorp op peil blijft, of in huurwoningen, zodat de wachtlijsten zo kort kunnen blijven?
- Moet de gemeente gaan investeren in betaalbare huurwoningen en een goed leefklimaat voor jongeren, om de jongeren die we hebben te behouden? (Op dit moment vertrekt bijna iedereen van de havo en het vwo naar een studentenstad. Hoeveel hiervan terug komt is mij onduidelijk. Het verliezen van zoveel potentiële kennis kan niet goed zijn voor een dorp.)
Lieve politieke partijen, denk hierover na als het verkiezingsprogramma wordt uitgewerkt. Misschien staat er veel onzin, staat er veel waar de gemeente niet over gaat, maar toch zijn het mijns inzien dingen waar een gemeente - of minstens een politieke partij - over na moet denken en een mening over moet hebben.
Lieve mede-Drontenaren, wat is voor jullie belangrijk? Ik lees het graag in de reacties terug.
donderdag 23 mei 2013
Dronten Magazine
Een idee speelde laatst door mijn hoofd, na lange gesprekken over Dronten via Facebook. De gesprekken waren bijna columns die op elkaar ingingen. Er valt voor een klein dorp een hoop te bespreken.
Het idee was om een magazine te beginnen. Eventueel éénmalig. Een heus magazine over Dronten. Met foto's van Drontenaren, herinneringen van Drontenaren, interviews met Drontenaren, columns van Drontenaren, een stuk voor jongeren uit Dronten, een stuk gewijd aan Biddinghuizen, een stuk gewijd aan Swifterbant en eventueel zelfs een stuk voor Ketelhaven. Met advertenties van lokale ondernemers. Met een uitgaanskalender vol dingen die binnen een uur met het OV te doen zijn.
Het idee bleef hangen. Ik noem elk idee wat ik heb geweldig, maar de meeste ben ik na een week kwijt. Dit was er een waar ik me enthousiast over bleef maken. We moeten toch goede columnisten hebben? We hebben sowieso goede fotografen. We hebben jongeren die weten wat jongeren willen. Er zouden toch genoeg lokale bedrijven moeten zijn die een advertentie willen plaatsen, zodat we het kunnen betalen?
Ik kan dit niet alleen. Ik kan heel weinig alleen. Dus wie zou er zin hebben om eens rond de tafel te gaan, om in een café in Dronten onder het genot van een bakje koffie bijeen te komen en dit idee uit te breiden, om er iets concreets van te maken. Om te kijken naar wie we waarvoor kunnen benaderen en wie, als we genoeg hebben, het vorm kan geven.
Wie doet er mee?
Het idee was om een magazine te beginnen. Eventueel éénmalig. Een heus magazine over Dronten. Met foto's van Drontenaren, herinneringen van Drontenaren, interviews met Drontenaren, columns van Drontenaren, een stuk voor jongeren uit Dronten, een stuk gewijd aan Biddinghuizen, een stuk gewijd aan Swifterbant en eventueel zelfs een stuk voor Ketelhaven. Met advertenties van lokale ondernemers. Met een uitgaanskalender vol dingen die binnen een uur met het OV te doen zijn.
Het idee bleef hangen. Ik noem elk idee wat ik heb geweldig, maar de meeste ben ik na een week kwijt. Dit was er een waar ik me enthousiast over bleef maken. We moeten toch goede columnisten hebben? We hebben sowieso goede fotografen. We hebben jongeren die weten wat jongeren willen. Er zouden toch genoeg lokale bedrijven moeten zijn die een advertentie willen plaatsen, zodat we het kunnen betalen?
Ik kan dit niet alleen. Ik kan heel weinig alleen. Dus wie zou er zin hebben om eens rond de tafel te gaan, om in een café in Dronten onder het genot van een bakje koffie bijeen te komen en dit idee uit te breiden, om er iets concreets van te maken. Om te kijken naar wie we waarvoor kunnen benaderen en wie, als we genoeg hebben, het vorm kan geven.
Wie doet er mee?
dinsdag 12 maart 2013
Voedseluitwisseling
Beste lezers uit Dronten. Toen ik bij de supermarkt mijn bankrekening aan het legen was omdat ik gezond wou eten, besefte ik me hoe vervelend koken voor alleen jezelf was. Het is niet alleen vervelend als je een heerlijke maaltijd maakt die je met niemand kan delen, het is ook een stuk duurder. Voordeelverpakkingen heten niet voor niks voordeelverpakkingen, ze zijn een stuk voordeliger dan de porties die je aanschaft als je voor één persoon wat moet halen.
Een oud idee kwam weer in me op, het uitwisselen van diepvriesmaaltijden. Het zou toch een stuk leuker en voordeliger zijn om eens per week voor een kleine groep te koken, deze maaltijden per portie in te vriezen en dan deze maaltijden onderling te ruilen? De enige kosten zullen zitten in die éne maaltijd, waarvoor je in ruil meerdere, diverse maaltijden krijgt.
Het enige wat nodig is om dit plan tot een succes te brengen zijn mensen die mee willen doen. Met drie mensen zal het al een verschil maken - koken voor drie mensen, een maaltijd voor jezelf en een voor elke andere deelnemer, en twee maaltijden daarvoor terugkrijgen. Wordt de groep te groot, dan kan je het opdelen in meerdere groepen van 3 tot 5 personen. Iemand met een grotere vriezer functioneert als afhaalpunt - de maaltijden worden dan daarheen gebracht en opgehaald.
Dus bij deze mijn vraag, wie is geïnteresseerd om dit idee eens uit te proberen? Juist studenten en alleenstaanden kunnen hier baat bij hebben, goedkoop en gezond eten! Nieuwe dingen uitproberen! Nieuwe mensen leren kennen door middel van de eerste levensbehoefte: voedsel. Laat een reactie achter of val me lastig via Twitter en/of Facebook. Laat me weten wat jullie denken, of jullie mee willen doen en hoe we dit idee kunnen verbeteren!
Een oud idee kwam weer in me op, het uitwisselen van diepvriesmaaltijden. Het zou toch een stuk leuker en voordeliger zijn om eens per week voor een kleine groep te koken, deze maaltijden per portie in te vriezen en dan deze maaltijden onderling te ruilen? De enige kosten zullen zitten in die éne maaltijd, waarvoor je in ruil meerdere, diverse maaltijden krijgt.
Het enige wat nodig is om dit plan tot een succes te brengen zijn mensen die mee willen doen. Met drie mensen zal het al een verschil maken - koken voor drie mensen, een maaltijd voor jezelf en een voor elke andere deelnemer, en twee maaltijden daarvoor terugkrijgen. Wordt de groep te groot, dan kan je het opdelen in meerdere groepen van 3 tot 5 personen. Iemand met een grotere vriezer functioneert als afhaalpunt - de maaltijden worden dan daarheen gebracht en opgehaald.
Dus bij deze mijn vraag, wie is geïnteresseerd om dit idee eens uit te proberen? Juist studenten en alleenstaanden kunnen hier baat bij hebben, goedkoop en gezond eten! Nieuwe dingen uitproberen! Nieuwe mensen leren kennen door middel van de eerste levensbehoefte: voedsel. Laat een reactie achter of val me lastig via Twitter en/of Facebook. Laat me weten wat jullie denken, of jullie mee willen doen en hoe we dit idee kunnen verbeteren!
dinsdag 12 februari 2013
Superprovincie
Flevoland heeft ruim 400.000 inwoners. Voor een gemaakte provincie, die nog niet zo heel lang bestaat, is er een snelle groei gemaakt. We produceren met alleen windenergie al meer stroom dan we gebruiken. We hebben goede landbouwgrond. We hebben onderhand zelfs een eigen geschiedenis. Flevoland is een provincie die op zichzelf kan staan.
Ik kan me dan ook absoluut niet vinden in de samenvoeging van provincies. Het wordt afgedaan als iets waar het 'normale volk' zich niet druk over maakt. We zouden ons provinciebestuur niet kennen, het provinciehuis niet kunnen vinden en onze identiteit niet aan onze provincie verbinden. Joh, we maken ons al druk om de wijk waarin we wonen, we baseren onze identiteit op de basisschool en middelbare school waar we zaten - echt wel dat de naam van onze provincie invloed heeft.
De enige gemeente binnen Flevoland die ook maar enige binding en verbinding met de randstad heeft is Almere. Soms zie ik vanuit de trein de borden langs de fietspaden, die altijd Amsterdam als logische fietsroute ertussen hebben staan, het ligt dichter bij Almere dan Dronten. Op Almere na bestaat Flevoland uit dorpse steden. Voor we op onze fiets stappen kijken we naar de windmolens voor de windrichting en naar de bomen voor de windkracht. We leven allemaal in een buitengebied.
Flevoland lijkt rustig, maar het leeft. We hebben veel ondernemers en de meeste webwinkels. We zoeken nieuwe oplossingen voor bestaande problemen. We hebben de ruimte om te groeien, om ons aan te passen en om er iets nieuws van te maken. Flevoland is jong, we hebben hier nog ruimte om nieuwe ideeën in de praktijk om te zetten. Welke statistieken je ook ziet, we zijn altijd een uitzondering.
Ik ben hier niet geboren, maar heb er hier grootste deel van mijn leven gewoond. Ik voel me een Flevolander. Ik ken het grootste deel van ons provinciaal bestuur, kan het provinciehuis blindelings vinden - het is ook zo mooi duidelijk geplaatst naast het station in Lelystad - en heb het idee dat er hier een andere sfeer heerst. Elke provincie heeft zijn eigen sfeer, juist door dit eigen bestuur. Het geeft ons keuzevrijheid in waar we willen wonen.
Hoewel ik graag naar Utrecht en Amsterdam afreis voor goede concerten, een tijd in Amersfoort heb doorgebracht en familie in Haarlem heb wonen, voelen deze steden als ver weg. Er spelen andere problemen in de grote steden, er spelen andere problemen in provincies met grote steden.
Die hele samenvoeging van provincies is een vreemde bezuiniging. Het huidige provinciebestuur weet wat er speelt in de provincie, want de provincie is klein en overzichtelijk. De kleinere dorpen worden soms wat achtergesteld ten opzichte van grote steden, maar het is geen ramp. Het provinciebestuur van een superprovincie zal superkrachten nodig hebben; zoals de kracht om alles te zien wat in een groot gebied gebeurd, de kracht om hun eigen regio niet voorop te stellen, de kracht om representatief te blijven en de kracht om persoonlijk over te komen naar vier-en-een-half-miljoen mensen.
Kunnen we dan niet gelijk alle provincies opheffen en de Tweede Kamer voor alles verantwoordelijk maken? Of beter nog, de Tweede Kamer opheffen - wie heeft het bestuur op grote schaal nou nodig?
Ik kan me dan ook absoluut niet vinden in de samenvoeging van provincies. Het wordt afgedaan als iets waar het 'normale volk' zich niet druk over maakt. We zouden ons provinciebestuur niet kennen, het provinciehuis niet kunnen vinden en onze identiteit niet aan onze provincie verbinden. Joh, we maken ons al druk om de wijk waarin we wonen, we baseren onze identiteit op de basisschool en middelbare school waar we zaten - echt wel dat de naam van onze provincie invloed heeft.
De enige gemeente binnen Flevoland die ook maar enige binding en verbinding met de randstad heeft is Almere. Soms zie ik vanuit de trein de borden langs de fietspaden, die altijd Amsterdam als logische fietsroute ertussen hebben staan, het ligt dichter bij Almere dan Dronten. Op Almere na bestaat Flevoland uit dorpse steden. Voor we op onze fiets stappen kijken we naar de windmolens voor de windrichting en naar de bomen voor de windkracht. We leven allemaal in een buitengebied.
Flevoland lijkt rustig, maar het leeft. We hebben veel ondernemers en de meeste webwinkels. We zoeken nieuwe oplossingen voor bestaande problemen. We hebben de ruimte om te groeien, om ons aan te passen en om er iets nieuws van te maken. Flevoland is jong, we hebben hier nog ruimte om nieuwe ideeën in de praktijk om te zetten. Welke statistieken je ook ziet, we zijn altijd een uitzondering.
Ik ben hier niet geboren, maar heb er hier grootste deel van mijn leven gewoond. Ik voel me een Flevolander. Ik ken het grootste deel van ons provinciaal bestuur, kan het provinciehuis blindelings vinden - het is ook zo mooi duidelijk geplaatst naast het station in Lelystad - en heb het idee dat er hier een andere sfeer heerst. Elke provincie heeft zijn eigen sfeer, juist door dit eigen bestuur. Het geeft ons keuzevrijheid in waar we willen wonen.
Hoewel ik graag naar Utrecht en Amsterdam afreis voor goede concerten, een tijd in Amersfoort heb doorgebracht en familie in Haarlem heb wonen, voelen deze steden als ver weg. Er spelen andere problemen in de grote steden, er spelen andere problemen in provincies met grote steden.
Die hele samenvoeging van provincies is een vreemde bezuiniging. Het huidige provinciebestuur weet wat er speelt in de provincie, want de provincie is klein en overzichtelijk. De kleinere dorpen worden soms wat achtergesteld ten opzichte van grote steden, maar het is geen ramp. Het provinciebestuur van een superprovincie zal superkrachten nodig hebben; zoals de kracht om alles te zien wat in een groot gebied gebeurd, de kracht om hun eigen regio niet voorop te stellen, de kracht om representatief te blijven en de kracht om persoonlijk over te komen naar vier-en-een-half-miljoen mensen.
Kunnen we dan niet gelijk alle provincies opheffen en de Tweede Kamer voor alles verantwoordelijk maken? Of beter nog, de Tweede Kamer opheffen - wie heeft het bestuur op grote schaal nou nodig?
Abonneren op:
Posts (Atom)