Op Twitter ging het over het gemis van een Ierse pub in Dronten.
Dit bracht me op het volgende idee:
Is het niet mogelijk om een 'verplaatsbare kroeg' op te zetten? Bijvoorbeeld een leuke partytent met een logo erop, waar dan een bar in gevestigd is en wat zitplaatsen? Gevestigd op het Redeplein en bijvoorbeeld alleen op de vrijdagavond, van 20.00 tot 01.00 geopend is en daarna opgeruimd wordt en er de volgende vrijdag weer staat?
Er zullen wel allemaal regels zijn die dit tegengaan, alleen heb ik er weinig verstand van. Het was gewoon een idee dat ik even wou delen met jullie, maar niet in 140 tekens paste.
donderdag 24 maart 2011
dinsdag 22 maart 2011
Chillen in de speeltuin
Het was een hele discussie. Waarom ze in de speeltuin hing terwijl ze op haar slaapkamer alles had; een tv, x-box, computer, laptop en ruimte om te zitten. Waarom zou je dan buiten gaan hangen, in de kou en het donker.
Nu waren de herinneringen aan de speeltuin ook niet bepaald goed. Herinneringen uit verkeerde tijden, waarin de jongeren uit de buurt erheen gingen om stiekem te blowen en drinken. Dat mocht thuis namelijk niet.
Ik kan het me ook wel voorstellen. Je bent jong, te jong om uit te gaan, te jong voor een bijbaan. Geen geld en geen plaatsen waar je heen kan. De plekken waar je op die leeftijd binnen kon zitten waren allang in beslag genomen door populairdere mensen, of anders waren ze in clubsverband. Sommige mensen zijn nu eenmaal niet geschikt voor een club en worden door de populaire groep al snel neergehaald. Thuis wil je ook niet altijd zitten, hoe leuk een slaapkamer ook is. Je hebt ouders daar, broers en zussen en weinig afwisseling van omgeving. Het is prettig om ergens te zijn waar niemand is, waar je niet het idee hebt dat anderen beslissen wie je bent.
Het is jammer dat de speeltuin een van de plekken moet zijn waar 'gechilled' wordt, zoals ze het zelf noemen. Er is geen verlichting en geen controle. Vroeger, toen ik nog die leeftijd had was het asfalt populair, een plek waar we weggingen zodra de oudere jongeren kwamen opdagen. Waarom er speeltuintjes voor de jonge kinderen worden neergezet, maar geen gezellige hangplekken voor de kinderen die te jong voor uitgaan zijn en te oud om te schommelen weet ik niet. Een paar bankjes, vuilnisbakken, een stukje om te schuilen als het regent. Dat is alles wat nodig zou zijn. Dingen die heel goed bij de speeltuinen erbij gezet kunnen worden, zodat alle leeftijden er veilig kunnen zitten. Regelmatige controle of de boel niet vol ligt met wietzakjes, longvloei en bierflesjes; om te zorgen dat het veilig blijft.
Dat is waar ik al aan dacht toen ik nog rondhing om het hangen, om weg te zijn uit de 'veilige' omgeving thuis. Wat belette me om op het vaste grasveld een paar stokken in de grond te slaan waar we een vuilniszak aan konden hangen, zodat we het netjes konden houden. Waarom moesten we onze vuurtjes, waar we zo trots op waren, van gedroogd gras en snoeppapiertjes maken op een grasveld; iets wat hartstikke brandgevaarlijk was nu ik terugdenk.
Ik kan nu al weten wat een gemeente zal zeggen als zo'n idee geopperd word. Er wordt bezuinigd, er is geen geld. Hoe duur het moet zijn, dat weet ik niet. De hoogste prijs zal het onderhoud zijn. Zou dat niet een leuk bijbaantje voor de jeugd zijn die vanwege hun leeftijd niet meer kan doen dan folders bezorgen? Als ze samen eens per week hun hangplek op zouden ruimen en schoon zouden maken. Dat zal onderhoudskosten schelen, die zullen met weinig al blij zijn. Meldingen maken van de wietzakjes, longvloei en bierflesjes die gevonden worden, zodat er bijgehouden kan worden hoeveel extra controle er moet komen. Veiliger voor de kinderen en een prettige gedachte voor de ouders.
Waarschijnlijk denk ik te makkelijk, geloof ik erin dat je met een paar stukken hout en wat plexiglas een afdak hebt die nog geen honderd euro hoeft te kosten, geloof ik erin dat als mensen iets hebben waar ze blij mee zijn ze graag zelf het bestaan ervan willen behouden. Alleen dat er waar we altijd bijeen kwamen om te blowen nu door 13jarigen wordt gehangen, ja, daar maak ik me druk om. Net zoals hun ouders waarschijnlijk doen.
Nu waren de herinneringen aan de speeltuin ook niet bepaald goed. Herinneringen uit verkeerde tijden, waarin de jongeren uit de buurt erheen gingen om stiekem te blowen en drinken. Dat mocht thuis namelijk niet.
Ik kan het me ook wel voorstellen. Je bent jong, te jong om uit te gaan, te jong voor een bijbaan. Geen geld en geen plaatsen waar je heen kan. De plekken waar je op die leeftijd binnen kon zitten waren allang in beslag genomen door populairdere mensen, of anders waren ze in clubsverband. Sommige mensen zijn nu eenmaal niet geschikt voor een club en worden door de populaire groep al snel neergehaald. Thuis wil je ook niet altijd zitten, hoe leuk een slaapkamer ook is. Je hebt ouders daar, broers en zussen en weinig afwisseling van omgeving. Het is prettig om ergens te zijn waar niemand is, waar je niet het idee hebt dat anderen beslissen wie je bent.
Het is jammer dat de speeltuin een van de plekken moet zijn waar 'gechilled' wordt, zoals ze het zelf noemen. Er is geen verlichting en geen controle. Vroeger, toen ik nog die leeftijd had was het asfalt populair, een plek waar we weggingen zodra de oudere jongeren kwamen opdagen. Waarom er speeltuintjes voor de jonge kinderen worden neergezet, maar geen gezellige hangplekken voor de kinderen die te jong voor uitgaan zijn en te oud om te schommelen weet ik niet. Een paar bankjes, vuilnisbakken, een stukje om te schuilen als het regent. Dat is alles wat nodig zou zijn. Dingen die heel goed bij de speeltuinen erbij gezet kunnen worden, zodat alle leeftijden er veilig kunnen zitten. Regelmatige controle of de boel niet vol ligt met wietzakjes, longvloei en bierflesjes; om te zorgen dat het veilig blijft.
Dat is waar ik al aan dacht toen ik nog rondhing om het hangen, om weg te zijn uit de 'veilige' omgeving thuis. Wat belette me om op het vaste grasveld een paar stokken in de grond te slaan waar we een vuilniszak aan konden hangen, zodat we het netjes konden houden. Waarom moesten we onze vuurtjes, waar we zo trots op waren, van gedroogd gras en snoeppapiertjes maken op een grasveld; iets wat hartstikke brandgevaarlijk was nu ik terugdenk.
Ik kan nu al weten wat een gemeente zal zeggen als zo'n idee geopperd word. Er wordt bezuinigd, er is geen geld. Hoe duur het moet zijn, dat weet ik niet. De hoogste prijs zal het onderhoud zijn. Zou dat niet een leuk bijbaantje voor de jeugd zijn die vanwege hun leeftijd niet meer kan doen dan folders bezorgen? Als ze samen eens per week hun hangplek op zouden ruimen en schoon zouden maken. Dat zal onderhoudskosten schelen, die zullen met weinig al blij zijn. Meldingen maken van de wietzakjes, longvloei en bierflesjes die gevonden worden, zodat er bijgehouden kan worden hoeveel extra controle er moet komen. Veiliger voor de kinderen en een prettige gedachte voor de ouders.
Waarschijnlijk denk ik te makkelijk, geloof ik erin dat je met een paar stukken hout en wat plexiglas een afdak hebt die nog geen honderd euro hoeft te kosten, geloof ik erin dat als mensen iets hebben waar ze blij mee zijn ze graag zelf het bestaan ervan willen behouden. Alleen dat er waar we altijd bijeen kwamen om te blowen nu door 13jarigen wordt gehangen, ja, daar maak ik me druk om. Net zoals hun ouders waarschijnlijk doen.
vrijdag 4 maart 2011
Zorgleerlingen
De laatste tijd is het speciaal onderwijs onderwerp van de landelijk politieke discussie. Er staan forse bezuinigingen aan te komen en niet iedereen is hier even blij mee.
Het Almere College in Dronten wou me niet terug nemen na anderhalf jaar afwezigheid; mijn vwo kon ik nergens doorzetten. Hierna heb zelf ook twee jaar op het vso gezeten. Hier heb ik, behalve heel veel herrie getrapt, ook mijn vmbo-tl diploma gehaald.
Ik heb zelf een relatief slecht beeld van het vso door deze twee jaar. Toch weet ik dat er voor mij geen andere mogelijkheden waren in die tijd, het was mijn enige optie. Het beeld wat ik heb van de omgang met zorgleerlingen op het regulier onderwijs is niet heel positief.
Mijn nieuwsgierigheid begint hierdoor op te spelen. Wat is het Flevolandse beeld van de zorgleerling en het speciaal onderwijs? Hoe denken de leraren op het speciaal onderwijs over de leerlingen en het speciaal onderwijs? Hoe denken de leraren op het normale onderwijs erover? De gemeentes? De provincie? De ouders van zorgleerlingen? De leerlingen op het reguliere onderwijs? De zorgleerlingen zelf? Is er een goede doorstroom van speciaal basisonderwijs naar regulier voortgezet onderwijs? En van speciaal voortgezet onderwijs naar het mbo, hbo of misschien de havo? Welke vormen van speciaal onderwijs hebben we hier? Hoeveel leerlingen eindigen met een basiskwalificatie?
Vanuit mijn nieuwsgierigheid heb ik nu vage plannen liggen om dit beeld duidelijk te stellen, een rapport op te stellen hierover. Interviews met leerlingen, ouders, schoolbesturen, het rec, iedereen die er iets mee te maken heeft en eraan wilt meewerken. Statistieken opzoeken, anders kijken in hoeverre ik zelf aan deze cijfers kan komen.
Aan jullie de vraag: Is hier interesse in? Welke vragen betreffende dit 'beeld' zijn er nog meer waar ik waarschijnlijk niet heb gedacht?
Het Almere College in Dronten wou me niet terug nemen na anderhalf jaar afwezigheid; mijn vwo kon ik nergens doorzetten. Hierna heb zelf ook twee jaar op het vso gezeten. Hier heb ik, behalve heel veel herrie getrapt, ook mijn vmbo-tl diploma gehaald.
Ik heb zelf een relatief slecht beeld van het vso door deze twee jaar. Toch weet ik dat er voor mij geen andere mogelijkheden waren in die tijd, het was mijn enige optie. Het beeld wat ik heb van de omgang met zorgleerlingen op het regulier onderwijs is niet heel positief.
Mijn nieuwsgierigheid begint hierdoor op te spelen. Wat is het Flevolandse beeld van de zorgleerling en het speciaal onderwijs? Hoe denken de leraren op het speciaal onderwijs over de leerlingen en het speciaal onderwijs? Hoe denken de leraren op het normale onderwijs erover? De gemeentes? De provincie? De ouders van zorgleerlingen? De leerlingen op het reguliere onderwijs? De zorgleerlingen zelf? Is er een goede doorstroom van speciaal basisonderwijs naar regulier voortgezet onderwijs? En van speciaal voortgezet onderwijs naar het mbo, hbo of misschien de havo? Welke vormen van speciaal onderwijs hebben we hier? Hoeveel leerlingen eindigen met een basiskwalificatie?
Vanuit mijn nieuwsgierigheid heb ik nu vage plannen liggen om dit beeld duidelijk te stellen, een rapport op te stellen hierover. Interviews met leerlingen, ouders, schoolbesturen, het rec, iedereen die er iets mee te maken heeft en eraan wilt meewerken. Statistieken opzoeken, anders kijken in hoeverre ik zelf aan deze cijfers kan komen.
Aan jullie de vraag: Is hier interesse in? Welke vragen betreffende dit 'beeld' zijn er nog meer waar ik waarschijnlijk niet heb gedacht?
Abonneren op:
Posts (Atom)