dinsdag 22 maart 2011

Chillen in de speeltuin

Het was een hele discussie. Waarom ze in de speeltuin hing terwijl ze op haar slaapkamer alles had; een tv, x-box, computer, laptop en ruimte om te zitten. Waarom zou je dan buiten gaan hangen, in de kou en het donker.
Nu waren de herinneringen aan de speeltuin ook niet bepaald goed. Herinneringen uit verkeerde tijden, waarin de jongeren uit de buurt erheen gingen om stiekem te blowen en drinken. Dat mocht thuis namelijk niet.
Ik kan het me ook wel voorstellen. Je bent jong, te jong om uit te gaan, te jong voor een bijbaan. Geen geld en geen plaatsen waar je heen kan. De plekken waar je op die leeftijd binnen kon zitten waren allang in beslag genomen door populairdere mensen, of anders waren ze in clubsverband. Sommige mensen zijn nu eenmaal niet geschikt voor een club en worden door de populaire groep al snel neergehaald. Thuis wil je ook niet altijd zitten, hoe leuk een slaapkamer ook is. Je hebt ouders daar, broers en zussen en weinig afwisseling van omgeving. Het is prettig om ergens te zijn waar niemand is, waar je niet het idee hebt dat anderen beslissen wie je bent.

Het is jammer dat de speeltuin een van de plekken moet zijn waar 'gechilled' wordt, zoals ze het zelf noemen. Er is geen verlichting en geen controle. Vroeger, toen ik nog die leeftijd had was het asfalt populair, een plek waar we weggingen zodra de oudere jongeren kwamen opdagen. Waarom er speeltuintjes voor de jonge kinderen worden neergezet, maar geen gezellige hangplekken voor de kinderen die te jong voor uitgaan zijn en te oud om te schommelen weet ik niet. Een paar bankjes, vuilnisbakken, een stukje om te schuilen als het regent. Dat is alles wat nodig zou zijn. Dingen die heel goed bij de speeltuinen erbij gezet kunnen worden, zodat alle leeftijden er veilig kunnen zitten. Regelmatige controle of de boel niet vol ligt met wietzakjes, longvloei en bierflesjes; om te zorgen dat het veilig blijft.
Dat is waar ik al aan dacht toen ik nog rondhing om het hangen, om weg te zijn uit de 'veilige' omgeving thuis. Wat belette me om op het vaste grasveld een paar stokken in de grond te slaan waar we een vuilniszak aan konden hangen, zodat we het netjes konden houden. Waarom moesten we onze vuurtjes, waar we zo trots op waren, van gedroogd gras en snoeppapiertjes maken op een grasveld; iets wat hartstikke brandgevaarlijk was nu ik terugdenk.

Ik kan nu al weten wat een gemeente zal zeggen als zo'n idee geopperd word. Er wordt bezuinigd, er is geen geld. Hoe duur het moet zijn, dat weet ik niet. De hoogste prijs zal het onderhoud zijn. Zou dat niet een leuk bijbaantje voor de jeugd zijn die vanwege hun leeftijd niet meer kan doen dan folders bezorgen? Als ze samen eens per week hun hangplek op zouden ruimen en schoon zouden maken. Dat zal onderhoudskosten schelen, die zullen met weinig al blij zijn. Meldingen maken van de wietzakjes, longvloei en bierflesjes die gevonden worden, zodat er bijgehouden kan worden hoeveel extra controle er moet komen. Veiliger voor de kinderen en een prettige gedachte voor de ouders.

Waarschijnlijk denk ik te makkelijk, geloof ik erin dat je met een paar stukken hout en wat plexiglas een afdak hebt die nog geen honderd euro hoeft te kosten, geloof ik erin dat als mensen iets hebben waar ze blij mee zijn ze graag zelf het bestaan ervan willen behouden. Alleen dat er waar we altijd bijeen kwamen om te blowen nu door 13jarigen wordt gehangen, ja, daar maak ik me druk om. Net zoals hun ouders waarschijnlijk doen.

Geen opmerkingen: