Mijn afscheidsbrief aan Flevoland

(Deze heb ik origineel op ZoDusWel gepubliceerd)

Lief Dronten, het spijt me, maar ik ga je verlaten. We weten beiden dat dit al langer speelt dan vandaag, dat we vaker onze ruzies en problemen hadden. Ongeacht alles kwamen we eruit, bleef ik bij je, tussen de kleine dorpen omringd door de eindeloze boerenlanden en windmolens. Ik dacht oprecht dat, wanneer ik ouder zou worden, ik ook zou opgroeien. Ik dacht dat het wel goed zou komen.

Het is niet dat je iets verkeerd hebt gedaan. Ik mag dan in een stad geboren zijn, voor zolang ik me herinner ben ik met jou opgegroeid. Jouw straten kennen mijn geheimen beter dan wie dan ook. Het is dat, des te ouder ik wordt, des te meer onze levensstijlen incompatibel zijn. Jij bent het rustige dorp, waar kinderen veilig opgroeien, waar iedereen elkaar kent. Ik? Ik ben nog altijd aan het rennen.

Je kan me niet meer bieden wat ik nodig heb. Dat is al tijden het geval. Jouw dagen zijn mijn nachten, en wanneer de mensen gaan slapen, zit ik wakker – alleen en in stilte, jaloers op de steden die nog leven. Toen de trein kwam was er een klein beetje hoop, hoop op een betere verbinding, hoop op iets meer bereik. Helaas. De laatste trein ging net zo laat als de laatste bus, de vijftig meter naar mijn ouders huis – waar ik geregeld sliep – werden ruim drie kilometer.

De kroegen sluiten hier te vroeg. Na twee uur kom je bijna nergens meer binnen. De reistijd naar overal is te ver. De mensen om me heen, oude vrienden en oud-klasgenoten, degenen die hier zijn gebleven, ze zijn jonge volwassenen. Ze wonen samen, ze krijgen kinderen. Ik vind baby’s maar doodeng, huilende wezens waar ik niks mee te maken wil hebben. Mijn buren spreken me aan op het onderhoud van mijn tuin, maar ik ben alleen thuis om te slapen.

Ik bleef voor mijn hond. Ook hem kon ik niet meer bieden wat hij nodig had. Zijn nieuwe baasjes, woonachtig in een stad, zijn het soort jonge volwassenen. Ze hebben serieuze banen, ze wonen samen. Ik neem het ze niet kwalijk, ook zij die hier zijn gebleven niet, want er valt wat te zeggen voor dat leven. Ooit dacht ik dat ik het ook wou. Nu niet.

En Lelystad, jij verdient ook mijn excuses. Voor mij was je altijd die ene vriend die er was wanneer Dronten niet genoeg was. Je was er altijd, om de hoek, met genoeg slechte invloeden om spannend te blijven, genoeg goede invloeden om terug te keren. Ook jij kent veel van mijn geheimen, we hebben zoveel tijd samen doorgebracht.

Lelystad, de mensen die ik ken die bij jou zijn gebleven, ze zitten tegen de dertig aan. Hun gedrag soms wat jonger, wat spontaner en impulsiever dan zij hier in de gemeente Dronten, maar ze maken me bang. Velen hebben jou nooit verlaten, leven hetzelfde leven als altijd. Dat is niks voor mij. Ze zeggen me dat ik op moet groeien, terwijl ik me met de dag jonger voel.

Er is bijna niemand meer over. De mensen die ik heb leren kennen, ze waren zelden meer dan vage kennissen. Hoewel ik van ze ben gaan houden, is het niet genoeg om contact te behouden.

Lief Flevoland. Je hebt altijd als thuis gevoeld. Ik ken je, weet wat er speelt, wat je problemen en je sterke kanten zijn. Je mag trots op jezelf zijn als provincie, werkelijk. Het is tijd dat we afscheid van elkaar nemen, en ja, het kost me een klein beetje moeite. Hier ligt mijn jeugd, alles wat ik ooit heb gekend.

Ik denk niet dat het ooit nog goed komt tussen ons. Zelfs al ben ik uitgekeken op mijn eerstvolgende stap, er zal niks zijn om voor terug te keren. Ik denk niet dat mijn moeder de eerstvolgende verhuizing hierna nog mee gaat maken, ik denk niet dat mijn vader daarna nog al te lang blijft. Ik wil geen kinderen in de toekomst, ik voel niks voor het huisje-boompje-beestje. Ik ben van de nachten, jij bent van de ochtenden, zoals de boeren op je land.

Voor mij is het tijd om een paar jaar wild rond te rennen, om me geen zorgen te maken om laatste treinen, of om waar ik ’s ochtends koffie kan halen. Het voelde hier meer en meer als een gevangenis zonder tralies, vast in een wereld waar ik niks te zoeken heb, altijd op de vlucht. Er is zoveel goeds hier te vinden, maar niet voor mij. Geloof me wanneer ik zeg dat het me spijt dat ik vertrek. Ik wil gewoon nog even jong zijn.

Biddinghuizen

Eind december ben ik naar Biddinghuizen verhuisd. Mijn vrienden lachten me uit, mijn ouders hebben meerdere keren geroepen 'zal je dat nou echt wel doen?' en zelfs ik heb even mijn twijfels gehad. Totaal onterecht.

Goed. Tegenwoordig breng ik meer tijd op de fiets door dan ik in jaren heb gedaan. Op een aantal dagen duren mijn lessen duren tot 22.00, waardoor ik zelden voor de laatste bus vertrokken is in Dronten belandt. Hoewel ik dat in de eerste instantie jammer vond, kan mijn conditie dat niet zeggen; ik voel me een stuk fitter. En zo erg is dat fietsen door de polder niet, het is een mooi uitzicht, je ziet de vooruitgang op het land per week en je bent flexibeler dan dat je met de bus bent; even uitwijken naar vrienden is zo gedaan.

Dat was dan de reden dat wonen in Biddinghuizen een ramp zou worden, het niet mobiel zijn. Nu ik heb ontdekt dat ik dat wel ben, is het wonen hier fantastisch. Het lijkt alsof de mensen hier meer betrokken zijn met wat er gebeurt, zichzelf beter inlichten over de lokale belangen. Kijk alleen maar naar de acties tegen het vliegveld. Mensen komen samen om een geluid te laten horen. Niet alleen dat, maar ook elk evenement heeft hier zijn eigen feestje. Waar ik al jaren zeur over hoe Dronten zelf tijdens het EK en WK niks heeft, wordt er in Biddinghuizen uitgepakt. Zelfs met Koningsnacht hebben ze hun eigen feesttent, met de dag erna ook wat activiteiten.

Mensen zijn vriendelijk. De hele buurt lijkt elkaar te kennen, het is gemakkelijk om even een praatje te maken. Er heerst een goede sfeer. De tiener die riep dat ze hier nooit dood gevonden wou worden, woont hier met veel plezier. Dat mag ook wel eens gezegd worden.

Waarover ik stemmen wil

Over een paar maanden zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Hoewel ik me dit persoonlijk aan de zijlijn wil houden, kan ik het niet laten me er een beetje mee te vermoeien. Ik vroeg me af wat mij persoonlijk interesseerde, wat ik wil weten voor ik sta stemmen. Daarmee kwam ik op de volgende lijst, waar ik in plaats van partij, het woord gemeente gebruik: - De alcoholgrens gaat naar 18. Als de al beperkte lokale uitgaansgelegenheden deze grens ook gaan invoeren, wat zou de gemeente moeten doen om te zorgen dat ook de jeugd van 14 tot en met 17 op een niet kinderachtige manier zich, zonder budget, kan vermaken? Hoe moet er worden omgegaan met eventuele extra overlast van hangjongeren in die leeftijdscategorie? - Veel van de zorg komt onder het toezicht van de gemeente. Hoe moet de gemeente dit aanpakken? Hoe moet de zorg verdeelt worden? Hoe moet de gemeente de juiste expertise ontwikkelen, zonder teveel dure managers in te huren? - Wat moet het armoedebeleid van de gemeente zijn? Waar ligt de grens tussen 'zoek het zelf uit' en 'hierbij bieden we ondersteuning'? - Moet de gemeente iets doen tegen jeugdwerkeloosheid? Wat? Hoe? Is werk belangrijker voor jeugd dan een goede opleiding? Is er een budget voor een bijdrage in onderwijskosten van schoolverlaters? Waarvoor is dit budget bedoeld? - Hoe staat de gemeente tegenover ontwikkelingen als het vliegveld Lelystad en de provinciefusie? Wat zijn de argumenten? - Wat zou de gemeente moeten doen met huidige ontwikkelingen voor terreinen zoals het industrieterrein bij de stationsregio? Veel komt duurder uit dan gepland. Moeten deze projecten worden uitgesteld? Is juist nu investeren belangrijk? - Het openbaar vervoer blijkt provinciaal geregeld. Moet de gemeente mee investeren in het laten rijden van de stadsdiensten in weekenden en avonden, zodat deze dienstregeling daadwerkelijk van nut is voor de bewoners van Dronten? Hetzelfde geldt voor de 145 naar Swifterbant en de 147 naar Biddinghuizen (en Harderwijk) - moet de gemeente wat te zeggen hebben over het tot een uur later laten rijden van deze bussen? - Moet de gemeente juist meer investeren in koophuizen, zodat de welstand in het dorp op peil blijft, of in huurwoningen, zodat de wachtlijsten zo kort kunnen blijven? - Moet de gemeente gaan investeren in betaalbare huurwoningen en een goed leefklimaat voor jongeren, om de jongeren die we hebben te behouden? (Op dit moment vertrekt bijna iedereen van de havo en het vwo naar een studentenstad. Hoeveel hiervan terug komt is mij onduidelijk. Het verliezen van zoveel potentiële kennis kan niet goed zijn voor een dorp.) Lieve politieke partijen, denk hierover na als het verkiezingsprogramma wordt uitgewerkt. Misschien staat er veel onzin, staat er veel waar de gemeente niet over gaat, maar toch zijn het mijns inzien dingen waar een gemeente - of minstens een politieke partij - over na moet denken en een mening over moet hebben. Lieve mede-Drontenaren, wat is voor jullie belangrijk? Ik lees het graag in de reacties terug.

Dronten Magazine

Een idee speelde laatst door mijn hoofd, na lange gesprekken over Dronten via Facebook. De gesprekken waren bijna columns die op elkaar ingingen. Er valt voor een klein dorp een hoop te bespreken.

Het idee was om een magazine te beginnen. Eventueel éénmalig. Een heus magazine over Dronten. Met foto's van Drontenaren, herinneringen van Drontenaren, interviews met Drontenaren, columns van Drontenaren, een stuk voor jongeren uit Dronten, een stuk gewijd aan Biddinghuizen, een stuk gewijd aan Swifterbant en eventueel zelfs een stuk voor Ketelhaven. Met advertenties van lokale ondernemers. Met een uitgaanskalender vol dingen die binnen een uur met het OV te doen zijn.

Het idee bleef hangen. Ik noem elk idee wat ik heb geweldig, maar de meeste ben ik na een week kwijt. Dit was er een waar ik me enthousiast over bleef maken. We moeten toch goede columnisten hebben? We hebben sowieso goede fotografen. We hebben jongeren die weten wat jongeren willen. Er zouden toch genoeg lokale bedrijven moeten zijn die een advertentie willen plaatsen, zodat we het kunnen betalen?

Ik kan dit niet alleen. Ik kan heel weinig alleen. Dus wie zou er zin hebben om eens rond de tafel te gaan, om in een café in Dronten onder het genot van een bakje koffie bijeen te komen en dit idee uit te breiden, om er iets concreets van te maken. Om te kijken naar wie we waarvoor kunnen benaderen en wie, als we genoeg hebben, het vorm kan geven.

Wie doet er mee?

Voedseluitwisseling

Beste lezers uit Dronten. Toen ik bij de supermarkt mijn bankrekening aan het legen was omdat ik gezond wou eten, besefte ik me hoe vervelend koken voor alleen jezelf was. Het is niet alleen vervelend als je een heerlijke maaltijd maakt die je met niemand kan delen, het is ook een stuk duurder. Voordeelverpakkingen heten niet voor niks voordeelverpakkingen, ze zijn een stuk voordeliger dan de porties die je aanschaft als je voor één persoon wat moet halen.

Een oud idee kwam weer in me op, het uitwisselen van diepvriesmaaltijden. Het zou toch een stuk leuker en voordeliger zijn om eens per week voor een kleine groep te koken, deze maaltijden per portie in te vriezen en dan deze maaltijden onderling te ruilen? De enige kosten zullen zitten in die éne maaltijd, waarvoor je in ruil meerdere, diverse maaltijden krijgt.

Het enige wat nodig is om dit plan tot een succes te brengen zijn mensen die mee willen doen. Met drie mensen zal het al een verschil maken - koken voor drie mensen, een maaltijd voor jezelf en een voor elke andere deelnemer, en twee maaltijden daarvoor terugkrijgen. Wordt de groep te groot, dan kan je het opdelen in meerdere groepen van 3 tot 5 personen. Iemand met een grotere vriezer functioneert als afhaalpunt - de maaltijden worden dan daarheen gebracht en opgehaald.

Dus bij deze mijn vraag, wie is geïnteresseerd om dit idee eens uit te proberen? Juist studenten en alleenstaanden kunnen hier baat bij hebben, goedkoop en gezond eten! Nieuwe dingen uitproberen! Nieuwe mensen leren kennen door middel van de eerste levensbehoefte: voedsel. Laat een reactie achter of val me lastig via Twitter en/of Facebook. Laat me weten wat jullie denken, of jullie mee willen doen en hoe we dit idee kunnen verbeteren!

Superprovincie

Flevoland heeft ruim 400.000 inwoners. Voor een gemaakte provincie, die nog niet zo heel lang bestaat, is er een snelle groei gemaakt. We produceren met alleen windenergie al meer stroom dan we gebruiken. We hebben goede landbouwgrond. We hebben onderhand zelfs een eigen geschiedenis. Flevoland is een provincie die op zichzelf kan staan.

Ik kan me dan ook absoluut niet vinden in de samenvoeging van provincies. Het wordt afgedaan als iets waar het 'normale volk' zich niet druk over maakt. We zouden ons provinciebestuur niet kennen, het provinciehuis niet kunnen vinden en onze identiteit niet aan onze provincie verbinden. Joh, we maken ons al druk om de wijk waarin we wonen, we baseren onze identiteit op de basisschool en middelbare school waar we zaten - echt wel dat de naam van onze provincie invloed heeft.

De enige gemeente binnen Flevoland die ook maar enige binding en verbinding met de randstad heeft is Almere. Soms zie ik vanuit de trein de borden langs de fietspaden, die altijd Amsterdam als logische fietsroute ertussen hebben staan, het ligt dichter bij Almere dan Dronten. Op Almere na bestaat Flevoland uit dorpse steden. Voor we op onze fiets stappen kijken we naar de windmolens voor de windrichting en naar de bomen voor de windkracht. We leven allemaal in een buitengebied.

Flevoland lijkt rustig, maar het leeft. We hebben veel ondernemers en de meeste webwinkels. We zoeken nieuwe oplossingen voor bestaande problemen. We hebben de ruimte om te groeien, om ons aan te passen en om er iets nieuws van te maken. Flevoland is jong, we hebben hier nog ruimte om nieuwe ideeën in de praktijk om te zetten. Welke statistieken je ook ziet, we zijn altijd een uitzondering.

Ik ben hier niet geboren, maar heb er hier grootste deel van mijn leven gewoond. Ik voel me een Flevolander. Ik ken het grootste deel van ons provinciaal bestuur, kan het provinciehuis blindelings vinden - het is ook zo mooi duidelijk geplaatst naast het station in Lelystad - en heb het idee dat er hier een andere sfeer heerst. Elke provincie heeft zijn eigen sfeer, juist door dit eigen bestuur. Het geeft ons keuzevrijheid in waar we willen wonen.

Hoewel ik graag naar Utrecht en Amsterdam afreis voor goede concerten, een tijd in Amersfoort heb doorgebracht en familie in Haarlem heb wonen, voelen deze steden als ver weg. Er spelen andere problemen in de grote steden, er spelen andere problemen in provincies met grote steden.

Die hele samenvoeging van provincies is een vreemde bezuiniging. Het huidige provinciebestuur weet wat er speelt in de provincie, want de provincie is klein en overzichtelijk. De kleinere dorpen worden soms wat achtergesteld ten opzichte van grote steden, maar het is geen ramp. Het provinciebestuur van een superprovincie zal superkrachten nodig hebben; zoals de kracht om alles te zien wat in een groot gebied gebeurd, de kracht om hun eigen regio niet voorop te stellen, de kracht om representatief te blijven en de kracht om persoonlijk over te komen naar vier-en-een-half-miljoen mensen.

Kunnen we dan niet gelijk alle provincies opheffen en de Tweede Kamer voor alles verantwoordelijk maken? Of beter nog, de Tweede Kamer opheffen - wie heeft het bestuur op grote schaal nou nodig?

Nieuwe dienstregeling - wat doen de bussen en wat betekend het?

Het was kwart over negen toen ik weer op station Dronten aankwam. Van te voren had ik mijn ouders gebeld, of ze me wouden ophalen. In de avond rijden er namelijk geen bussen door Dronten heen. Door een kapotte fiets had ik op de heenweg wel de bus genomen; waardoor ik drie kilometer teruglopen riskeerde.

De trein was een stuk sneller dan de bus. Mijn volledige reis, die duurde ruim een uur langer. Met een drie minuten overstap van bus naar trein en een wachtrij bij het enige kaartautomaat mistte ik de trein met een paar minuten, waardoor ik een half uur mocht wachten. Op het koude station bedacht ik me dat ik niet de enige was die de bussen 's avonds en in de weekenden zou missen, veel mensen maken daar gebruik van. Online kon ik geen mooi overzicht vinden van de veranderingen en wat het precies zou betekenen. Dus dan doe ik het zelf; een overzicht wat er qua bussen gaat veranderen.

De dorpsbus.
De 21 en de 22 rijden beiden een rondje door Dronten. De 21 gaat van het station door Dronten Noord, via het centrum naar Dronten-Zuid en dan via de Rietweg door naar Dronten-West, waar hij over de stationsbrug weer naar het station doorgaat. De 22 neemt dezelfde route, precies de andere kant op. Ze gaan beiden om het uur en wisselen elkaar om het half uur af.
De 21 vertrekt om 06.18 vanaf het station en rijdt tot 19.18 uurlijks een ronde. De 22 vertrekt om 06.48 en rijdt tot 18.48 door. Beide bussen rijden niet in de weekenden.

De 145
De 145 is een combinatie van de oude 154, 143 en 147. De hoofdroute gaat van Lelystad, via Swifterbant naar Dronten - of terug. Hier doet deze bus drie kwartier over. De hoofdroute wordt uurlijks afgelegd van Lelystad naar Dronten om 06.14 tot 19.14 en van Dronten naar Lelystad om 06.21 tot 19.21.
In de avonden blijft deze bus tot ongeveer 23.00 rijden op het Dronten - Swifterbant deel van de route. Hierin worden de haltes in Dronten-West overgeslagen.
Op de zaterdag gaat de route van een uur of 09.00 tot een uur of 17.00 naar Lelystad en terug; ook dan blijft de verbinding van Dronten Station naar Swifterbant tot 23.00 bestaan.
De zondagen slaat de bus Lelystad volledig over en wordt er alleen van Dronten-Station tot Swifterbant en terug gereden. Ook dan worden de haltes in Dronten West overgeslagen.

Hoewel deze bus een belangrijk deel van de vroegere 143 overneemt, stopt deze niet in Zuid. Deze route is een belangrijk traject voor de kinderen op het speciaal onderwijs; de cluster-4 scholen het Aurum en de Rede liggen namelijk op dit traject.

De bus neemt ook een belangrijk deel van de 147 over, namelijk de route van Dronten naar Swifterbant. De 147 stopte tot 23.00 ook op de Drieslag, een halte die belangrijk is voor de studenten van het CAH en de Warmonderhof. Deze halte wordt 's avonds en op de zondag overgeslagen; omdat de dorpsbussen dan ook niet rijden is hier een groot gat in de verbinding gevallen.

De 147
De 147 ging van Emmeloord via Swifterbant en via Dronten naar Harderwijk en terug. Nu gaat deze bus alleen nog maar van Dronten naar Harderwijk en terug. Behalve de route en een paar minuten in vertrektijd is er weinig veranderd aan deze verbinding. Er moet worden opgelet dat de laatste bus vanuit Harderwijk nu om 23.16 gaat, waar deze eerst om 0.16 ging. De laatste bus naar Harderwijk gaat nu om 22.26.

De laatste bus naar Harderwijk gaat nu eerder dan voorheen. Mensen uit Biddinghuizen moeten hier op letten als ze naar Dronten gaan - dit is hun enige verbinding met de buitenwereld.

De 143
In lijn 143 is er een hoop verschoven. Deze bus gaat nu van Dronten, via Kampen, naar Genemuiden en terug. Deze bus vertrekt rond een uur of 07.00 en rijdt tot een uur of 19.00 door. In de weekenden rijdt deze lijn niet.

De 163
De oude route van de 143 is nog niet helemaal verdwenen. Deze neemt de 163, die vier maal per dag rijdt, voor zijn rekening. Twee keer in de ochtend, rond 06.00 en 07.00 en twee keer in de middag, rond 16.00 en 17.00, gaat deze bus vanuit Lelystad over de Dronterweg heen. Ook hier wordt Dronten Zuid overgeslagen en gaat de bus direct naar het station in Dronten. De eerste bus gaat nog door tot het asielzoekerscentrum en de Gereformeerde scholengemeenschap Pieter Zandt in Kampen - de andere drie stoppen in Dronten. Terug gaat deze bus om 09.25 en rond 15.00, 16.00 en 17.00 uur. De bus van 15.18 is de enige die van de scholengemeenschap langs het asielzoekerscentrum gaat; de rest begint in Dronten.

Conclusie
Leerlingen in Dronten op de cluster-4 scholen het Aurum en de Rede hebben pech. Ze moeten in de 145 stappen, die er een stuk langer over doet, of ze moeten met de trein en op Lelystad weer op de bus pakken. De 145 is een verbinding die vooral voor Swifterbant bedoeld is.

Swifterbant heeft 's avonds en in de weekenden een hoop last met de reis naar Lelystad. Eerst naar Dronten en dan pas de trein lijkt me een dure omweg.

Uitgaan in Dronten als je in Biddinghuizen woont is met de laatste bus bijna niet mogelijk.

Het CAH en de Warmonderhof zijn een stuk slechter bereikbaar geworden. Ze zitten ruim drie kilometer van het station verwijderd, maar de bus rijdt er alleen tot eind van de middag heen. Is dit bedacht om studenten uit Dronten te weren?
Dronten Zuid heeft pech. Op de dorpsbussen na stopt er geen enkele bus meer. Er moet drie tot vijf kilometer worden gerezen voor je eindelijk bij het station bent en weer een kant op kan.

Ik hoop dat iedereen iets kan met deze informatie. Verdere vragen, opmerkingen en onjuistheden hoor ik graag. Waar lopen jullie tegenaan? Is de trein het verdwijnen van alle bussen waard?