dinsdag 12 februari 2013

Superprovincie

Flevoland heeft ruim 400.000 inwoners. Voor een gemaakte provincie, die nog niet zo heel lang bestaat, is er een snelle groei gemaakt. We produceren met alleen windenergie al meer stroom dan we gebruiken. We hebben goede landbouwgrond. We hebben onderhand zelfs een eigen geschiedenis. Flevoland is een provincie die op zichzelf kan staan.

Ik kan me dan ook absoluut niet vinden in de samenvoeging van provincies. Het wordt afgedaan als iets waar het 'normale volk' zich niet druk over maakt. We zouden ons provinciebestuur niet kennen, het provinciehuis niet kunnen vinden en onze identiteit niet aan onze provincie verbinden. Joh, we maken ons al druk om de wijk waarin we wonen, we baseren onze identiteit op de basisschool en middelbare school waar we zaten - echt wel dat de naam van onze provincie invloed heeft.

De enige gemeente binnen Flevoland die ook maar enige binding en verbinding met de randstad heeft is Almere. Soms zie ik vanuit de trein de borden langs de fietspaden, die altijd Amsterdam als logische fietsroute ertussen hebben staan, het ligt dichter bij Almere dan Dronten. Op Almere na bestaat Flevoland uit dorpse steden. Voor we op onze fiets stappen kijken we naar de windmolens voor de windrichting en naar de bomen voor de windkracht. We leven allemaal in een buitengebied.

Flevoland lijkt rustig, maar het leeft. We hebben veel ondernemers en de meeste webwinkels. We zoeken nieuwe oplossingen voor bestaande problemen. We hebben de ruimte om te groeien, om ons aan te passen en om er iets nieuws van te maken. Flevoland is jong, we hebben hier nog ruimte om nieuwe ideeën in de praktijk om te zetten. Welke statistieken je ook ziet, we zijn altijd een uitzondering.

Ik ben hier niet geboren, maar heb er hier grootste deel van mijn leven gewoond. Ik voel me een Flevolander. Ik ken het grootste deel van ons provinciaal bestuur, kan het provinciehuis blindelings vinden - het is ook zo mooi duidelijk geplaatst naast het station in Lelystad - en heb het idee dat er hier een andere sfeer heerst. Elke provincie heeft zijn eigen sfeer, juist door dit eigen bestuur. Het geeft ons keuzevrijheid in waar we willen wonen.

Hoewel ik graag naar Utrecht en Amsterdam afreis voor goede concerten, een tijd in Amersfoort heb doorgebracht en familie in Haarlem heb wonen, voelen deze steden als ver weg. Er spelen andere problemen in de grote steden, er spelen andere problemen in provincies met grote steden.

Die hele samenvoeging van provincies is een vreemde bezuiniging. Het huidige provinciebestuur weet wat er speelt in de provincie, want de provincie is klein en overzichtelijk. De kleinere dorpen worden soms wat achtergesteld ten opzichte van grote steden, maar het is geen ramp. Het provinciebestuur van een superprovincie zal superkrachten nodig hebben; zoals de kracht om alles te zien wat in een groot gebied gebeurd, de kracht om hun eigen regio niet voorop te stellen, de kracht om representatief te blijven en de kracht om persoonlijk over te komen naar vier-en-een-half-miljoen mensen.

Kunnen we dan niet gelijk alle provincies opheffen en de Tweede Kamer voor alles verantwoordelijk maken? Of beter nog, de Tweede Kamer opheffen - wie heeft het bestuur op grote schaal nou nodig?