Het hondenuitlaatveldje. Zo noemden we het toen we nog kinderen waren. In de winter heette het 'de bult'. Nu is het 'die plek met het appartementencomplex, waar vroeger de bult was'.
De mensen die al langere tijd in Dronten-Zuid wonen zullen bekend zijn met de plek. Aan het lange fietspad, net achter de Stag, was vroeger een mooi groen veld. In de zomer werden de welopgevoede honden daar losgelaten, of klommen de kinderen in de boom die er in het midden stond. In de winter, als er sneeuw lag, ging ieder met alles wat kon glijden de bult op om er zo snel mogelijk af te gaan. Het was een sociale ontmoetingsplek voor jong en oud.
Tegenwoordig staat er een groot appartementencomplex. Het is een van de plekken waar ik altijd een met een beetje nostalgie langs loop. Ik mis het veldje met de bult.
Het doet me eraan denken, waar zouden de kinderen nu vanaf sleeën in Zuid? Waar komen ze nu samen om de beste manieren te bespreken om heelhuids met een skateboard zonder trucks van een heuvel te glijden? Waar worden nu de lelijke vallen gemaakt om daarna weer vol moed 'NOG EEN KEEEER!' de heuvel op te klimmen en eraf te gaan?
Als kind vond ik de winter een van de mooiste tijden. Met de slee, om de beurt trekken. Met de hond lopen en kijken hoe hij achter sneeuwballen aanrende, verbaasd om zich heen snuffelen als deze op de grond viel. Je door de hond laten voortrekken, het was toch zo glad. Met schoenen op het ijs, want je had geen schaatsen. De ijsbaan in de tuin, gemaakt van bakstenen, zeil en water. We bedachten toen de mooiste dingen, het hele dorp leek een grote speeltuin.
Nu ik ouder ben geworden lijkt het alsof de sneeuw alleen een ergernis is. De sneeuwbunkers en emmers vol sneeuwballen zijn iets van het verleden. Een dikke jas en warme laarzen hebben het overgenomen. De slee waar je altijd met lol opzat is veranderd in een fiets waar je liever zo snel mogelijk af bent. De magie lijkt verloren te zijn.
En toch. Ergens weet ik dat ook ik nog lol kan hebben. Lol die niet bestaat uit zo hard mogelijk sneeuwballen tegen elkaar aan gooien, wat een aantal jaar geleden nog zo was. Maar simpele, kleine dingen. Kinderen meenemen op een slee, zien hoe ze plezier hebben. Met de hond door het bos lopen en lachen om de gekke stunts die hij uithaalt.
En eigenlijk heb ik geen zin om volwassen te doen en met bittere gevoelens naar de sneeuw te kijken, terwijl ik me afvraag waar de aan knop van de zon zit. Ik wil wedstrijdjes van een heuvel sleeën zien. Ik wil oude skateboards omgebouwd tot snowboards zien.
Dit jaar wil ik een oud idee wat van vorig jaar overbleef uitwerken. Een zeilslee. In de polder staat altijd zoveel wind, dat moet toch best te doen zijn. In elk geval, een slee waar niemand je moet trekken. Dus iedereen die ideeën heeft over hoe ik dat in elkaar moet zetten, hulp is welkom. Iedereen die mee wilt werken aan zo'n idee, gezellig.
Verder? Verder hoop ik dat er organisaties* zijn die sleewedstrijden voor kinderen houden. Dat de politieke partijen tijdens de PS-campagne warme chocomelk gaan uitdelen. Dat we deze winter gaan herinneren als een van de betere jaren.
*Als er geen organisaties die dit willen doen, kan iemand me dan laten weten hoeveel moeite het gaat kosten om een leuk plan te maken om zoiets op een Redeplein te organiseren? Een leuk parcours, waar kinderen (en ouderen die zin hebben) in teams van 2 zo snel mogelijk doorheen moeten bijvoorbeeld? Met een overdekte tent, verwarming, warme chocomelk en een paar leuke prijsjes voor de winnaars?
