Bestaansrecht zwembaden.

Vorig jaar hoorde ik er voor het eerst van, de buitenzwembaden in de gemeente Dronten. Het was dat een vriend van me er ging werken, die me dit terloops melde. Ik had hier nog nooit eerder van gehoord; het enige buitenzwembad waar ik van wist was dat in Ketelhaven, waar vrienden van we woonden. Om eerlijk te zijn, ik weet niet eens zeker of het zwembad in Biddinghuizen overdekt is of niet. (Wie weet het wel?)

Nu wilt de gemeente deze zwembaden sluiten. Waarschijnlijk is dit de beste promotie die ooit is gemaakt voor de zwembaden. Van meerdere Drontenaren hoor ik het: 'Zwembaden sluiten? We hebben toch alleen Overboord?"
Het lijkt alsof de gemeente Dronten met twee dingen tegelijk wilt: Toerisme aantrekken en bezuinigen op de mogelijke toeristische attracties. Dat werkt elkaar tegen, zelfs kleuterklasleerlingen zouden je dat kunnen vertellen.

Een veel beter idee is om te zorgen dat de plaatsen die niet rendabel zijn bereikbaar worden. Ik durf, zonder enig onderzoek, te zeggen dat deze zwembaden niet goed genoeg lopen vanwege een slechte bereikbaarheid en onduidelijkheid over het bestaan ervan. Waarom geen busverbinding in de zomer, van Biddinghuizen naar Swifterbant via Dronten, die deze leuke plaatsen aandoet. Het hoeft niet gelijk een grote dure bus te zijn, al is het zo'n halve bus in een mooi vrolijk kleurtje. "Beleef Dronten" op de zijkanten, in grote letters. Folders met informatie over de leuke uitjes in de gemeente.

Het is hier echt heel leuk. Dat weet ik zeker. Er moet alleen wat meer moeite worden gedaan aan het duidelijk maken en het bereikbaar maken van wat er zo leuk is.
Zodra we alles gaan sluiten voor mensen weten dat het bestaat, houden we al snel niks meer over. Kunnen we gaan genieten van het oh zo leuke centrum met de oh zo leuke terrasjes. Als dat onze toekomst is.

Drontense cultuur.

"Ach, het zal wel niet meer zo zijn als vroeger. En het is het mooie van Dronten, dat mensen uit het hele land komen. Zo blijft Den Haag altijd bij me."
We zaten aan de tafel, mijn moeder en ik. Bakje koffie voor ons, sigaret in de hand. Kettingrokers, het zal in de familie zitten. Hoe we erop kwamen weet ik niet meer, maar we waren aangekomen bij het onderwerp Dronten. Of beter gezegd, de cultuur van Dronten.

"We kunnen hier een rondje met de hond lopen en een uur met een vreemde in gesprek raken. Of de supermarkt, waar iedereen je bij gezicht en soms ook naam kent. Het begroeten van totale vreemden, het iedereen kent iedereen. Dat is Dronten, dat hoort bij Dronten."
"Ik ben het niet helemaal met je eens Maaike, ook in Scheveningen was dit zo. Het is dus niet alleen Dronten."
"Hm, ik weet het niet. Dronten voelt alsof het een eigen identiteit heeft."

Het zette me aan het nadenken. Wat maakt Dronten nou zo speciaal, wat is de Drontense cultuuur? Het grootste deel van Dronten bestaat nog uit mensen die hier niet zijn opgegroeid en de meeste jongeren zullen vertrekken naar de grote stad, al is het maar tijdelijk. Er zullen vast kinderen rondlopen die de derde generatie geboren Drontenaren zijn, maar deze ben ik nog niet tegengekomen. Dronten lijkt een toevluchtsoord, iets tijdelijks.
Toch hangt er een bepaalde sfeer die je niet snel ergens anders tegenkomt. Drontenaren zijn innovatief, niet bang voor iets nieuws, willen wat. Er is ooit in de familie de keuze gemaakt hun vertrouwde plek te verlaten voor een plaats in de polder, misschien zorgt dat voor het avontuurlijke. We zijn dorpsmensen in alle opzichten, kennen de lokale roddels, weten elke straat te vinden en vinden het niet raar om vreemden te begroeten of aan te spreken. Toch zoeken we naar een moderne, stadse uitstraling. We willen ons groen behouden, onze sfeer behouden, de rust behouden maar willen ondertussen ook een treinstation, uitgaansgelegenheden en moderne voorzieningen.

De Drontense cultuur. Voor mij bestaat deze. Avontuurlijke dorpelingen met een voorliefde naar het moderne.

En volgens jullie?