Trendhoppen in de politiek. Het is iets wat we steeds vaker en grootschaliger zien. Meestal weet het zich te beperken tot partijstandpunten die op de situatie worden aangepast. Tegenwoordig is er een hele nieuwe vorm van trendhoppen, namelijk de iPad.
Steeds vaker duiken deze tablets op in gemeenteraden en in de staten. Zelfs de Eerste Kamer is niet veilig gebleken, ook deze moesten zo nodig met deze trend meedoen.
Waarom noem ik het een trend? Omdat het er een is. In een digitale wereld, waar de tablets net in opkomst zijn, is de iPad maar een van de vele merken en zeker niet de beste. Het is niet zozeer het gebruik van de tablet, niet de digitalisering van de politiek wat mij tegenstaat, het is de manier waarop dat gaat.
Elke keer als ik de vraag stel waarom er voor de iPad was gekozen krijg ik een antwoord als 'dat was makkelijker' of 'zeur niet zo'. Het zijn antwoorden die getuigen van een enorme naïviteit.
Ik ben dan ook een felle tegenstander van de iPad in de gemeenteraden. Waarom? Dat zal ik jullie eens in een mooi overzichtelijk lijstje vertellen.
1. De iPad is een trend. Ik heb een paar keer gevraagd hoeveel onderzoek er is gedaan naar de alternatieven, maar de antwoorden die ik krijg zijn in de richting van 'geen idee', 'waarom zouden we' en 'zeur niet zo'. Het spijt me, maar als dit de manier is dat de politiek keuzes maakt, haak ik al snel af.
2. Waarom geen lichtwegend netbook? Niemand weet me tot nu toe uit te leggen waarom een iPad zoveel functioneler is dan een netbook. Tegenwoordig wegen netbooks minder dan ooit tevoren en ze kunnen zoveel meer.
3. In een snelgroeiende markt is het niet verstandig een early-adaptor te zijn. De tablets komen nog maar net op. Er zijn nu al zoveel keuzes en alternatieven te vinden. Het is een markt die nog niet ontwikkeld is en waar alles wat je nu koopt over een jaar volledig outdated is. Als ze verstandig zijn wachten ze nog een jaar, misschien zelfs twee. Dan hoef je niet met tranen terug te kijken op die mooie app die je ooit had ontwikkeld, die nu de grootste grap van het land is.
4. De levensduur van de iPad is niet vier jaar. Goed, misschien overdrijf ik deze wat. Kijk naar mijn vorige punt. Technologie groeit, de markt in de tablets groeit. Over vier jaar is de iPad niet geschikt genoeg meer voor wat je ermee wilt.
5. Er komen extra kosten bij. Wat als de batterij sterft? Apple heeft daar een hele strenge policy in, bij sommige apparaten is een nieuwe batterij erin laten zetten duurder dan het apparaat zelf. En alle cursussen die gegeven moeten worden om ermee om te gaan? En wat als je, zoals de provincie Flevoland, een eigen app wilt? Of het gemeentehuis in Dronten, waar nog geen wi-fi is? Het is niet alleen de kosten van de iPad zelf.
6. De iPad sluit gebruikers van andere, niet-Apple, producten uit. Hoe kan je als politiek voor een van de meest gesloten systemen van een nog geslotener bedrijf kiezen? Hoe kan het dat je ermee weg komt om te zeggen: "Kijk naar onze mooie app. Alleen te downloaden als je een iPad hebt, maar dat maakt niet uit! Want iPads zijn ons alles!" Ik stel me hier bijna voor dat ze met vlaggetjes met het Apple-logo erop aan het zwaaien zijn.
7. Apple is een gesloten bedrijf, dat gesloten producten maakt. Je stelt je op deze manier afhankelijk van dit bedrijf. Zoals ik hierboven al noemde, batterij kapot? Apple moet dit regelen. Wil jij je iPad op je Ubuntu, Red Hat of Chromium draaiende pc synchroniseren? Pech gehad.
Ik zou dit blog het liefste nog aan willen vullen met meningen van mensen die hier meer verstand van hebben. Tegenargumenten waarom juist de iPad zo'n goed idee is? Meerdere argumenten waarom de iPad niet het beste idee is? Twijfels en vragen? Beter onderzochte argumenten dan dat ik heb? Kom er maar mee!
Het is dat ik op dit moment niet al teveel tijd heb. Als ik mezelf er toe kan zetten zal ik later wat wijzigingen maken, zoals het toevoegen van bronnen en interessante links en het beter uittypen van de argumenten.
vrijdag 16 september 2011
dinsdag 9 augustus 2011
Meerpaaldagen
Deze week zijn de Meerpaaldagen weer. Het jaarlijkse dorpsfeest, zoals ik het noem, wat onderhand eigenlijk wel een op zichzelf staand festival kan zijn; mensen vanuit de hele provincie en omstreken komen er naartoe. Drie dagen waar ik een haat-liefde verhouding mee heb.
Ik heb een hoop herinneringen die zich afspelen op de Meerpaaldagen. Van als kind vooraan staan bij een artiest waar ik niks om gaf (ik denk dat dit Hind was, die derde was geworden bij Idols), tot dronken met mijn ouders en hun vrienden dansen. Ik heb een jaar als vrijwilliger gewerkt, drie volledige dagen, een ervaring die ik iedereen aanraad. Ik heb zoveel gedronken dat ik me niet kan herinneren wat ik heb gedaan. Iedereen in Dronten heeft wel herinneringen aan de Meerpaaldagen.
Het zijn dagen die grenzen weghalen. Een excuus om jezelf publiekelijk voor schut te zetten, om teveel te drinken met je vrienden. De jongeren staan te dansen met de vrienden van hun ouders, ouders staan te dansen met de vrienden van hun kinderen. Het meisje wat je op de basisschool zo haatte en al jaren niet hebt gezien rent lachend naar je toe en vraagt hoe het met je gaat; je praat wat en neemt afscheid met een knuffel. Je staat mee te zingen met de zoveelste slechte cover van de avond, een nummer waar je anders de tekst nooit van zou kennen. De volgende dag kijk je naar de foto's in je mobiel, om je af te vragen wie al die mensen eigenlijk zijn, om die avond weer verder te feesten. De Meerpaaldagen zijn de dagen waarop je overdag brak over de braderie loopt en 's avonds, ongeacht je leeftijd, je als een student aan het drinken bent. De dagen dat je echt trots bent op Dronten, dat je hier woont, al heb je alle andere dagen van het jaar een hekel aan het dorp.
Vaak roep ik dat het allemaal onzin is. De artiesten waarvan je dacht dat ze al jaren doodwaren, het "waar gaan we heen? Naar de klote" motto, de liefde voor dit dorp wat we normaal haten, de oude vijanden die daar je beste vrienden zijn. Is dat het echt waard? Een zwak excuus om te zuipen.
Maar als ik er echt over nadenk besef ik me dat het niet zo erg is. Dronken worden met je beste vrienden, het hele dorp doet met je mee, iedereen houd van elkaar, de slechte muziek die opeens heel leuk is. En de herinneringen die het met zich meebrengt. Het zijn de dagen waarop je je vrienden van buiten het dorp kan uitnodigen en weet dat je je niet zal vervelen. Het zijn de dagen om met iedereen die je jaren niet hebt gezien bij te praten. Het zijn de dagen om terug te blikken op de voorgaande jaren.
Ik laat mijn kritiek voor wat het is dit jaar. In plaats daarvan ga ik eens kijken waar we dit jaar indrinken, met wie we dit jaar gaan terugkijken op de voorgaande jaren voor we ons naar het centrum begeven. En voor die drie dagen ontzettend trots zijn op Dronten, want zo erg is het hier niet.
Ik heb een hoop herinneringen die zich afspelen op de Meerpaaldagen. Van als kind vooraan staan bij een artiest waar ik niks om gaf (ik denk dat dit Hind was, die derde was geworden bij Idols), tot dronken met mijn ouders en hun vrienden dansen. Ik heb een jaar als vrijwilliger gewerkt, drie volledige dagen, een ervaring die ik iedereen aanraad. Ik heb zoveel gedronken dat ik me niet kan herinneren wat ik heb gedaan. Iedereen in Dronten heeft wel herinneringen aan de Meerpaaldagen.
Het zijn dagen die grenzen weghalen. Een excuus om jezelf publiekelijk voor schut te zetten, om teveel te drinken met je vrienden. De jongeren staan te dansen met de vrienden van hun ouders, ouders staan te dansen met de vrienden van hun kinderen. Het meisje wat je op de basisschool zo haatte en al jaren niet hebt gezien rent lachend naar je toe en vraagt hoe het met je gaat; je praat wat en neemt afscheid met een knuffel. Je staat mee te zingen met de zoveelste slechte cover van de avond, een nummer waar je anders de tekst nooit van zou kennen. De volgende dag kijk je naar de foto's in je mobiel, om je af te vragen wie al die mensen eigenlijk zijn, om die avond weer verder te feesten. De Meerpaaldagen zijn de dagen waarop je overdag brak over de braderie loopt en 's avonds, ongeacht je leeftijd, je als een student aan het drinken bent. De dagen dat je echt trots bent op Dronten, dat je hier woont, al heb je alle andere dagen van het jaar een hekel aan het dorp.
Vaak roep ik dat het allemaal onzin is. De artiesten waarvan je dacht dat ze al jaren doodwaren, het "waar gaan we heen? Naar de klote" motto, de liefde voor dit dorp wat we normaal haten, de oude vijanden die daar je beste vrienden zijn. Is dat het echt waard? Een zwak excuus om te zuipen.
Maar als ik er echt over nadenk besef ik me dat het niet zo erg is. Dronken worden met je beste vrienden, het hele dorp doet met je mee, iedereen houd van elkaar, de slechte muziek die opeens heel leuk is. En de herinneringen die het met zich meebrengt. Het zijn de dagen waarop je je vrienden van buiten het dorp kan uitnodigen en weet dat je je niet zal vervelen. Het zijn de dagen om met iedereen die je jaren niet hebt gezien bij te praten. Het zijn de dagen om terug te blikken op de voorgaande jaren.
Ik laat mijn kritiek voor wat het is dit jaar. In plaats daarvan ga ik eens kijken waar we dit jaar indrinken, met wie we dit jaar gaan terugkijken op de voorgaande jaren voor we ons naar het centrum begeven. En voor die drie dagen ontzettend trots zijn op Dronten, want zo erg is het hier niet.
donderdag 30 juni 2011
Denkbeeldige hekken om Dronten.
Ik erger me mateloos aan mensen die altijd maar positief zijn. Positiviteit is leuk en aardig, maar in de meeste gevallen totaal niet realistisch. Daarom reageer ik al snel negatief, om het balans er te houden.
Nu zit op Twitter het (anonieme) persoon CMDronten. Ik ken CMDronten niet, dus kan weinig over zijn of haar persoonlijkheid zeggen. CMDronten noemt zichzelf Emma en heeft vrijwillig de rol van online citymarketing op zich genomen. En hij of zij is verschrikkelijk positief.
Een populaire uitdrukking die CMDronten gebruikt is Dronten geeft je de ruimte. Ik ben het hier op vele punten mee oneens. In veel gevallen geeft Dronten helemaal geen ruimte, of het moet de ruimte zijn binnen de gesloten hekken die ik met me met regelmaat om dit dorp inbeeld.
Dronten geeft geen ruimte wanneer:
- Je afhankelijk bent van het openbaar vervoer. Vanuit Almere gaat de eerste trein op doordeweekse dagen om half zeven. Vanuit Lelystad gaat de laatste bus om twaalf uur, op de zondag zelfs om elf uur. Op zondagen is het onmogelijk ergens verder dan Kampen of Lelystad voor tien uur 's ochtends te bereiken. Hoe vaak ik niet mijn vrienden met een rijbewijs om een gunst heb moeten vragen vanwege belangrijke afspraken op de zondagochtend, of een nacht heb doorgetrokken in een vreemde stad omdat ik de taxi niet kon betalen. Dronten geeft je de ruimte om binnen Dronten opgesloten te zitten.
- Je uit wilt gaan. Ooit met een groepje geprobeerd een leuke kroeg uit te zoeken om wat te drinken? Binnen Dronten is dit bijna onmogelijk. Van de twee kroegen die we hebben is er eentje al achttien en ouder. Dit laat in veel gevallen de Overkant als enige keuze. Want niet iedereen is lid van Cultus, of is bereid twee euro te betalen om Nirwana in te mogen. Uitgaan buiten Dronten is vanwege het bovenstaande punt zo goed als onmogelijk. Dronten geeft je de ruimte om met je in de supermarkt gekochte drank in een speeltuin te zitten.
- Je op een terrasje wilt zitten. Een maand of twee terug op een mooie, zonnige zondag liep ik door het centrum van Dronten heen. Ik zag hier de zoveel besproken ruimte gelijk terugkomen in glinsterend, groot en leeg plein. Hier en daar stond een verdwaald tafeltje met wat eenzame stoeltjes ernaast, maar daar bleef het ook bij. Misschien was de kerkdienst wat uitgelopen?
- Je als student hier wilt blijven wonen. Het is zo'n mooi idee. Wel het huis uit, maar niet je vertrouwde dorp uit. De grondprijzen in Dronten zijn nog laag, voor de prijs dat je in Amsterdam of Deventer een kamer van 18 vierkante meter hebt kan je hier bijna een eengezinswoning huren. Dat treinstation wat eraan komt zou een mooie reden zijn om hier te blijven wonen terwijl je je studie doet in de grote stad, maar toch je ouders huis kan verlaten. Maar nee, de keuze is zo beperkt dat je hier niet aan wilt beginnen. Dronten geeft je ruimte om als student het dorp te verlaten.
- Je je als winkelier wilt vestigen in het centrum. Als je ieder jaar een rondje door het centrum zou lopen dan zal het je opvallen wat een breed scala aan winkels we hier wel niet hebben. Niet zo verrassend, met het tempo dat ze failliet gaan en opnieuw in gebruik worden genomen. De belachelijke huurprijzen in het centrum zouden je haast doen denken dat het allemaal geweldig loopt, mooi druk is, veel mensen erheen gaan om iets te kopen. Verrassing! De Drontenaar shopt niet in Dronten, die gaat de stad in. Op dit tempo is er alleen nog ruimte voor grote ketens met een gevestigde naam. Vaarwel, mooie kleine onafhankelijke winkeltjes, vaarwel.
- Je een lokale artiest bent. De Meerpaal geeft alleen om de artiesten die bij het CKV zijn aangesloten. Nirwana geeft alleen om de artiesten die ze aardig vinden. De enige organisatie die buiten het ons-kent-ons durft te denken is XL de Ateliers, die door de Meerpaal op alle manieren wordt tegengewerkt, met problemen met hun locatie zitten en geen subsidie ontvangen dus ook met geld niet al te sterk zitten.(Dit is het laatste wat ik erover hoorde. Als dit onderhand anders is, vertel het me dan!). Lokale artiesten binnen Dronten worden ondergewaardeerd. Zoals de keer dat de Meerpaal een band neerzette met Koninginnedag, waar ze buiten de gage om niks gaven. De band kreeg een stuk grond en moest de rest zelf maar regelen. Alles. Als dit de manier is dat ze met de (lokale) artiesten omgaan trek ik zo'n organisatie in twijfel.
Ik zou iedereen eens raden hun auto een week op te geven en alles wat 18+ is te vergeten, om met een budget van een tientje de week je leuke dingen te doen. Zie dan nog maar die ruimte te vinden binnen Dronten. Het is gelijk een stuk lastiger.
Dronten mag in vele gevallen dan wel ruimte bieden, als jongere heb je er niks aan. Zonder baan, eigen huis of auto zit je hier vast tussen de denkbeeldige hekken. Een mooie gevangenis.
Nu zit op Twitter het (anonieme) persoon CMDronten. Ik ken CMDronten niet, dus kan weinig over zijn of haar persoonlijkheid zeggen. CMDronten noemt zichzelf Emma en heeft vrijwillig de rol van online citymarketing op zich genomen. En hij of zij is verschrikkelijk positief.
Een populaire uitdrukking die CMDronten gebruikt is Dronten geeft je de ruimte. Ik ben het hier op vele punten mee oneens. In veel gevallen geeft Dronten helemaal geen ruimte, of het moet de ruimte zijn binnen de gesloten hekken die ik met me met regelmaat om dit dorp inbeeld.
Dronten geeft geen ruimte wanneer:
- Je afhankelijk bent van het openbaar vervoer. Vanuit Almere gaat de eerste trein op doordeweekse dagen om half zeven. Vanuit Lelystad gaat de laatste bus om twaalf uur, op de zondag zelfs om elf uur. Op zondagen is het onmogelijk ergens verder dan Kampen of Lelystad voor tien uur 's ochtends te bereiken. Hoe vaak ik niet mijn vrienden met een rijbewijs om een gunst heb moeten vragen vanwege belangrijke afspraken op de zondagochtend, of een nacht heb doorgetrokken in een vreemde stad omdat ik de taxi niet kon betalen. Dronten geeft je de ruimte om binnen Dronten opgesloten te zitten.
- Je uit wilt gaan. Ooit met een groepje geprobeerd een leuke kroeg uit te zoeken om wat te drinken? Binnen Dronten is dit bijna onmogelijk. Van de twee kroegen die we hebben is er eentje al achttien en ouder. Dit laat in veel gevallen de Overkant als enige keuze. Want niet iedereen is lid van Cultus, of is bereid twee euro te betalen om Nirwana in te mogen. Uitgaan buiten Dronten is vanwege het bovenstaande punt zo goed als onmogelijk. Dronten geeft je de ruimte om met je in de supermarkt gekochte drank in een speeltuin te zitten.
- Je op een terrasje wilt zitten. Een maand of twee terug op een mooie, zonnige zondag liep ik door het centrum van Dronten heen. Ik zag hier de zoveel besproken ruimte gelijk terugkomen in glinsterend, groot en leeg plein. Hier en daar stond een verdwaald tafeltje met wat eenzame stoeltjes ernaast, maar daar bleef het ook bij. Misschien was de kerkdienst wat uitgelopen?
- Je als student hier wilt blijven wonen. Het is zo'n mooi idee. Wel het huis uit, maar niet je vertrouwde dorp uit. De grondprijzen in Dronten zijn nog laag, voor de prijs dat je in Amsterdam of Deventer een kamer van 18 vierkante meter hebt kan je hier bijna een eengezinswoning huren. Dat treinstation wat eraan komt zou een mooie reden zijn om hier te blijven wonen terwijl je je studie doet in de grote stad, maar toch je ouders huis kan verlaten. Maar nee, de keuze is zo beperkt dat je hier niet aan wilt beginnen. Dronten geeft je ruimte om als student het dorp te verlaten.
- Je je als winkelier wilt vestigen in het centrum. Als je ieder jaar een rondje door het centrum zou lopen dan zal het je opvallen wat een breed scala aan winkels we hier wel niet hebben. Niet zo verrassend, met het tempo dat ze failliet gaan en opnieuw in gebruik worden genomen. De belachelijke huurprijzen in het centrum zouden je haast doen denken dat het allemaal geweldig loopt, mooi druk is, veel mensen erheen gaan om iets te kopen. Verrassing! De Drontenaar shopt niet in Dronten, die gaat de stad in. Op dit tempo is er alleen nog ruimte voor grote ketens met een gevestigde naam. Vaarwel, mooie kleine onafhankelijke winkeltjes, vaarwel.
- Je een lokale artiest bent. De Meerpaal geeft alleen om de artiesten die bij het CKV zijn aangesloten. Nirwana geeft alleen om de artiesten die ze aardig vinden. De enige organisatie die buiten het ons-kent-ons durft te denken is XL de Ateliers, die door de Meerpaal op alle manieren wordt tegengewerkt, met problemen met hun locatie zitten en geen subsidie ontvangen dus ook met geld niet al te sterk zitten.(Dit is het laatste wat ik erover hoorde. Als dit onderhand anders is, vertel het me dan!). Lokale artiesten binnen Dronten worden ondergewaardeerd. Zoals de keer dat de Meerpaal een band neerzette met Koninginnedag, waar ze buiten de gage om niks gaven. De band kreeg een stuk grond en moest de rest zelf maar regelen. Alles. Als dit de manier is dat ze met de (lokale) artiesten omgaan trek ik zo'n organisatie in twijfel.
Ik zou iedereen eens raden hun auto een week op te geven en alles wat 18+ is te vergeten, om met een budget van een tientje de week je leuke dingen te doen. Zie dan nog maar die ruimte te vinden binnen Dronten. Het is gelijk een stuk lastiger.
Dronten mag in vele gevallen dan wel ruimte bieden, als jongere heb je er niks aan. Zonder baan, eigen huis of auto zit je hier vast tussen de denkbeeldige hekken. Een mooie gevangenis.
woensdag 15 juni 2011
De strijder voor openheid heeft opgegeven.
Het was nog geen jaar geleden dat heel Twitterend Dronten verontwaardigd was over het nieuws dat het college van B&W niet mocht Twitteren. Waar de waarde van Twitter online keer op keer werd bewezen riep het college dat het allemaal onzinnige berichtjes waren, zonder enige toegevoegde waarde.
Een van de luidste stemmen binnen deze discussie was het raadslid Paul Vermast. Op zijn blog wist hij een aantal keer duidelijk te verwoorden wat hij hierover dacht.
Hier
"Misschien is het toch wel een medium wat effect heeft op de zo vaak besproken kloof tussen de burger en de politiek en de gemeentelijke overheid in een positief daglicht kan stellen."
En hier.
"Ik laat me graag tot nieuwe inzichten, andere invalshoeken of nieuwe argumenten verleiden als daar aanleiding toe is en daarvoor sluit ik geen medium uit!"
--
"Onze inwoners zijn hardwerkende drukke mensen die naast hun werk of studie veel te doen hebben. Mijn ervaring is dat ze best willen meedenken, maar wel op de manier en het moment dat het hén uitkomt. Daarin probeer ik te voorzien, daarvoor ben ik volksvertegenwoordiger."
--
"De wijze waarop de overheid communiceert is vaak blijven hangen in het einde van de vorige eeuw."
Het is dan ook niet vreemd dat ik erg verbaasd was toen ik voor het eerst hoorde dat Paul Vermast op Twitter burgers met kritische vragen aan het blokkeren was.
Het begon allemaal met de iPad discussie. Hij had het zo goed voor elkaar. Een raad van bijna complete digibeten, daarin zou deze nieuwe en hippe rage makkelijk als alternatief voor papierwerk te noemen zijn. Er moesten alleen wat goede argumenten komen, waardoor het ook daadwerkelijk een alternatief leek. Nooit was verwacht dat dit zulke heftige reacties zou leveren van kritische burgers. Of hij het niet alleen wou omdat het een rage was. Dat zijn argumenten totale onzin waren. Of het echt het papierprobleem wel zou oplossen.
Voor een tijd leek het goed te werken. Ieder die het niet eens was blokkeren, dat loste een hoop op. Zo kon hij zeggen wat hij wou en zou niemand het idee krijgen dat mensen het niet met hem eens waren.
Maar zodra iemand kritisch is, zal diegene ook hier kritisch over zijn. En dus kwamen de berichten dat hij mensen aan het blokkeren was ook openbaar op Twitter te staan.
Dit werd erg modern opgelost. Want niet al veel later stond zijn Twitter opeens op privé. Niemand kon meer zeggen dat ze geblokkeerd waren, want zolang hij geen toestemming gaf konden ze niks van hem lezen. Veilig en modern. Maar open?
Onze strijder voor openheid binnen de raad heeft de strijd opgegeven. Want wat heb je aan openheid als dit je status zou kunnen beschadigen? Met een ego groter dan het dorp hoef je helemaal niet naar kritische geluiden te luisteren. Toch?
(Dit blog is puur mijn persoonlijke mening. Wordt hier aanstoot aan genomen zal ik het alleen maar als bevestiging van mijn punt zien.)
Een van de luidste stemmen binnen deze discussie was het raadslid Paul Vermast. Op zijn blog wist hij een aantal keer duidelijk te verwoorden wat hij hierover dacht.
Hier
"Misschien is het toch wel een medium wat effect heeft op de zo vaak besproken kloof tussen de burger en de politiek en de gemeentelijke overheid in een positief daglicht kan stellen."
En hier.
"Ik laat me graag tot nieuwe inzichten, andere invalshoeken of nieuwe argumenten verleiden als daar aanleiding toe is en daarvoor sluit ik geen medium uit!"
--
"Onze inwoners zijn hardwerkende drukke mensen die naast hun werk of studie veel te doen hebben. Mijn ervaring is dat ze best willen meedenken, maar wel op de manier en het moment dat het hén uitkomt. Daarin probeer ik te voorzien, daarvoor ben ik volksvertegenwoordiger."
--
"De wijze waarop de overheid communiceert is vaak blijven hangen in het einde van de vorige eeuw."
Het is dan ook niet vreemd dat ik erg verbaasd was toen ik voor het eerst hoorde dat Paul Vermast op Twitter burgers met kritische vragen aan het blokkeren was.
Het begon allemaal met de iPad discussie. Hij had het zo goed voor elkaar. Een raad van bijna complete digibeten, daarin zou deze nieuwe en hippe rage makkelijk als alternatief voor papierwerk te noemen zijn. Er moesten alleen wat goede argumenten komen, waardoor het ook daadwerkelijk een alternatief leek. Nooit was verwacht dat dit zulke heftige reacties zou leveren van kritische burgers. Of hij het niet alleen wou omdat het een rage was. Dat zijn argumenten totale onzin waren. Of het echt het papierprobleem wel zou oplossen.
Voor een tijd leek het goed te werken. Ieder die het niet eens was blokkeren, dat loste een hoop op. Zo kon hij zeggen wat hij wou en zou niemand het idee krijgen dat mensen het niet met hem eens waren.
Maar zodra iemand kritisch is, zal diegene ook hier kritisch over zijn. En dus kwamen de berichten dat hij mensen aan het blokkeren was ook openbaar op Twitter te staan.
Dit werd erg modern opgelost. Want niet al veel later stond zijn Twitter opeens op privé. Niemand kon meer zeggen dat ze geblokkeerd waren, want zolang hij geen toestemming gaf konden ze niks van hem lezen. Veilig en modern. Maar open?
Onze strijder voor openheid binnen de raad heeft de strijd opgegeven. Want wat heb je aan openheid als dit je status zou kunnen beschadigen? Met een ego groter dan het dorp hoef je helemaal niet naar kritische geluiden te luisteren. Toch?
(Dit blog is puur mijn persoonlijke mening. Wordt hier aanstoot aan genomen zal ik het alleen maar als bevestiging van mijn punt zien.)
donderdag 21 april 2011
Bestaansrecht zwembaden.
Vorig jaar hoorde ik er voor het eerst van, de buitenzwembaden in de gemeente Dronten. Het was dat een vriend van me er ging werken, die me dit terloops melde. Ik had hier nog nooit eerder van gehoord; het enige buitenzwembad waar ik van wist was dat in Ketelhaven, waar vrienden van we woonden. Om eerlijk te zijn, ik weet niet eens zeker of het zwembad in Biddinghuizen overdekt is of niet. (Wie weet het wel?)
Nu wilt de gemeente deze zwembaden sluiten. Waarschijnlijk is dit de beste promotie die ooit is gemaakt voor de zwembaden. Van meerdere Drontenaren hoor ik het: 'Zwembaden sluiten? We hebben toch alleen Overboord?"
Het lijkt alsof de gemeente Dronten met twee dingen tegelijk wilt: Toerisme aantrekken en bezuinigen op de mogelijke toeristische attracties. Dat werkt elkaar tegen, zelfs kleuterklasleerlingen zouden je dat kunnen vertellen.
Een veel beter idee is om te zorgen dat de plaatsen die niet rendabel zijn bereikbaar worden. Ik durf, zonder enig onderzoek, te zeggen dat deze zwembaden niet goed genoeg lopen vanwege een slechte bereikbaarheid en onduidelijkheid over het bestaan ervan. Waarom geen busverbinding in de zomer, van Biddinghuizen naar Swifterbant via Dronten, die deze leuke plaatsen aandoet. Het hoeft niet gelijk een grote dure bus te zijn, al is het zo'n halve bus in een mooi vrolijk kleurtje. "Beleef Dronten" op de zijkanten, in grote letters. Folders met informatie over de leuke uitjes in de gemeente.
Het is hier echt heel leuk. Dat weet ik zeker. Er moet alleen wat meer moeite worden gedaan aan het duidelijk maken en het bereikbaar maken van wat er zo leuk is.
Zodra we alles gaan sluiten voor mensen weten dat het bestaat, houden we al snel niks meer over. Kunnen we gaan genieten van het oh zo leuke centrum met de oh zo leuke terrasjes. Als dat onze toekomst is.
Nu wilt de gemeente deze zwembaden sluiten. Waarschijnlijk is dit de beste promotie die ooit is gemaakt voor de zwembaden. Van meerdere Drontenaren hoor ik het: 'Zwembaden sluiten? We hebben toch alleen Overboord?"
Het lijkt alsof de gemeente Dronten met twee dingen tegelijk wilt: Toerisme aantrekken en bezuinigen op de mogelijke toeristische attracties. Dat werkt elkaar tegen, zelfs kleuterklasleerlingen zouden je dat kunnen vertellen.
Een veel beter idee is om te zorgen dat de plaatsen die niet rendabel zijn bereikbaar worden. Ik durf, zonder enig onderzoek, te zeggen dat deze zwembaden niet goed genoeg lopen vanwege een slechte bereikbaarheid en onduidelijkheid over het bestaan ervan. Waarom geen busverbinding in de zomer, van Biddinghuizen naar Swifterbant via Dronten, die deze leuke plaatsen aandoet. Het hoeft niet gelijk een grote dure bus te zijn, al is het zo'n halve bus in een mooi vrolijk kleurtje. "Beleef Dronten" op de zijkanten, in grote letters. Folders met informatie over de leuke uitjes in de gemeente.
Het is hier echt heel leuk. Dat weet ik zeker. Er moet alleen wat meer moeite worden gedaan aan het duidelijk maken en het bereikbaar maken van wat er zo leuk is.
Zodra we alles gaan sluiten voor mensen weten dat het bestaat, houden we al snel niks meer over. Kunnen we gaan genieten van het oh zo leuke centrum met de oh zo leuke terrasjes. Als dat onze toekomst is.
woensdag 6 april 2011
Drontense cultuur.
"Ach, het zal wel niet meer zo zijn als vroeger. En het is het mooie van Dronten, dat mensen uit het hele land komen. Zo blijft Den Haag altijd bij me."
We zaten aan de tafel, mijn moeder en ik. Bakje koffie voor ons, sigaret in de hand. Kettingrokers, het zal in de familie zitten. Hoe we erop kwamen weet ik niet meer, maar we waren aangekomen bij het onderwerp Dronten. Of beter gezegd, de cultuur van Dronten.
"We kunnen hier een rondje met de hond lopen en een uur met een vreemde in gesprek raken. Of de supermarkt, waar iedereen je bij gezicht en soms ook naam kent. Het begroeten van totale vreemden, het iedereen kent iedereen. Dat is Dronten, dat hoort bij Dronten."
"Ik ben het niet helemaal met je eens Maaike, ook in Scheveningen was dit zo. Het is dus niet alleen Dronten."
"Hm, ik weet het niet. Dronten voelt alsof het een eigen identiteit heeft."
Het zette me aan het nadenken. Wat maakt Dronten nou zo speciaal, wat is de Drontense cultuuur? Het grootste deel van Dronten bestaat nog uit mensen die hier niet zijn opgegroeid en de meeste jongeren zullen vertrekken naar de grote stad, al is het maar tijdelijk. Er zullen vast kinderen rondlopen die de derde generatie geboren Drontenaren zijn, maar deze ben ik nog niet tegengekomen. Dronten lijkt een toevluchtsoord, iets tijdelijks.
Toch hangt er een bepaalde sfeer die je niet snel ergens anders tegenkomt. Drontenaren zijn innovatief, niet bang voor iets nieuws, willen wat. Er is ooit in de familie de keuze gemaakt hun vertrouwde plek te verlaten voor een plaats in de polder, misschien zorgt dat voor het avontuurlijke. We zijn dorpsmensen in alle opzichten, kennen de lokale roddels, weten elke straat te vinden en vinden het niet raar om vreemden te begroeten of aan te spreken. Toch zoeken we naar een moderne, stadse uitstraling. We willen ons groen behouden, onze sfeer behouden, de rust behouden maar willen ondertussen ook een treinstation, uitgaansgelegenheden en moderne voorzieningen.
De Drontense cultuur. Voor mij bestaat deze. Avontuurlijke dorpelingen met een voorliefde naar het moderne.
En volgens jullie?
We zaten aan de tafel, mijn moeder en ik. Bakje koffie voor ons, sigaret in de hand. Kettingrokers, het zal in de familie zitten. Hoe we erop kwamen weet ik niet meer, maar we waren aangekomen bij het onderwerp Dronten. Of beter gezegd, de cultuur van Dronten.
"We kunnen hier een rondje met de hond lopen en een uur met een vreemde in gesprek raken. Of de supermarkt, waar iedereen je bij gezicht en soms ook naam kent. Het begroeten van totale vreemden, het iedereen kent iedereen. Dat is Dronten, dat hoort bij Dronten."
"Ik ben het niet helemaal met je eens Maaike, ook in Scheveningen was dit zo. Het is dus niet alleen Dronten."
"Hm, ik weet het niet. Dronten voelt alsof het een eigen identiteit heeft."
Het zette me aan het nadenken. Wat maakt Dronten nou zo speciaal, wat is de Drontense cultuuur? Het grootste deel van Dronten bestaat nog uit mensen die hier niet zijn opgegroeid en de meeste jongeren zullen vertrekken naar de grote stad, al is het maar tijdelijk. Er zullen vast kinderen rondlopen die de derde generatie geboren Drontenaren zijn, maar deze ben ik nog niet tegengekomen. Dronten lijkt een toevluchtsoord, iets tijdelijks.
Toch hangt er een bepaalde sfeer die je niet snel ergens anders tegenkomt. Drontenaren zijn innovatief, niet bang voor iets nieuws, willen wat. Er is ooit in de familie de keuze gemaakt hun vertrouwde plek te verlaten voor een plaats in de polder, misschien zorgt dat voor het avontuurlijke. We zijn dorpsmensen in alle opzichten, kennen de lokale roddels, weten elke straat te vinden en vinden het niet raar om vreemden te begroeten of aan te spreken. Toch zoeken we naar een moderne, stadse uitstraling. We willen ons groen behouden, onze sfeer behouden, de rust behouden maar willen ondertussen ook een treinstation, uitgaansgelegenheden en moderne voorzieningen.
De Drontense cultuur. Voor mij bestaat deze. Avontuurlijke dorpelingen met een voorliefde naar het moderne.
En volgens jullie?
donderdag 24 maart 2011
Verplaatsbare kroeg
Op Twitter ging het over het gemis van een Ierse pub in Dronten.
Dit bracht me op het volgende idee:
Is het niet mogelijk om een 'verplaatsbare kroeg' op te zetten? Bijvoorbeeld een leuke partytent met een logo erop, waar dan een bar in gevestigd is en wat zitplaatsen? Gevestigd op het Redeplein en bijvoorbeeld alleen op de vrijdagavond, van 20.00 tot 01.00 geopend is en daarna opgeruimd wordt en er de volgende vrijdag weer staat?
Er zullen wel allemaal regels zijn die dit tegengaan, alleen heb ik er weinig verstand van. Het was gewoon een idee dat ik even wou delen met jullie, maar niet in 140 tekens paste.
Dit bracht me op het volgende idee:
Is het niet mogelijk om een 'verplaatsbare kroeg' op te zetten? Bijvoorbeeld een leuke partytent met een logo erop, waar dan een bar in gevestigd is en wat zitplaatsen? Gevestigd op het Redeplein en bijvoorbeeld alleen op de vrijdagavond, van 20.00 tot 01.00 geopend is en daarna opgeruimd wordt en er de volgende vrijdag weer staat?
Er zullen wel allemaal regels zijn die dit tegengaan, alleen heb ik er weinig verstand van. Het was gewoon een idee dat ik even wou delen met jullie, maar niet in 140 tekens paste.
dinsdag 22 maart 2011
Chillen in de speeltuin
Het was een hele discussie. Waarom ze in de speeltuin hing terwijl ze op haar slaapkamer alles had; een tv, x-box, computer, laptop en ruimte om te zitten. Waarom zou je dan buiten gaan hangen, in de kou en het donker.
Nu waren de herinneringen aan de speeltuin ook niet bepaald goed. Herinneringen uit verkeerde tijden, waarin de jongeren uit de buurt erheen gingen om stiekem te blowen en drinken. Dat mocht thuis namelijk niet.
Ik kan het me ook wel voorstellen. Je bent jong, te jong om uit te gaan, te jong voor een bijbaan. Geen geld en geen plaatsen waar je heen kan. De plekken waar je op die leeftijd binnen kon zitten waren allang in beslag genomen door populairdere mensen, of anders waren ze in clubsverband. Sommige mensen zijn nu eenmaal niet geschikt voor een club en worden door de populaire groep al snel neergehaald. Thuis wil je ook niet altijd zitten, hoe leuk een slaapkamer ook is. Je hebt ouders daar, broers en zussen en weinig afwisseling van omgeving. Het is prettig om ergens te zijn waar niemand is, waar je niet het idee hebt dat anderen beslissen wie je bent.
Het is jammer dat de speeltuin een van de plekken moet zijn waar 'gechilled' wordt, zoals ze het zelf noemen. Er is geen verlichting en geen controle. Vroeger, toen ik nog die leeftijd had was het asfalt populair, een plek waar we weggingen zodra de oudere jongeren kwamen opdagen. Waarom er speeltuintjes voor de jonge kinderen worden neergezet, maar geen gezellige hangplekken voor de kinderen die te jong voor uitgaan zijn en te oud om te schommelen weet ik niet. Een paar bankjes, vuilnisbakken, een stukje om te schuilen als het regent. Dat is alles wat nodig zou zijn. Dingen die heel goed bij de speeltuinen erbij gezet kunnen worden, zodat alle leeftijden er veilig kunnen zitten. Regelmatige controle of de boel niet vol ligt met wietzakjes, longvloei en bierflesjes; om te zorgen dat het veilig blijft.
Dat is waar ik al aan dacht toen ik nog rondhing om het hangen, om weg te zijn uit de 'veilige' omgeving thuis. Wat belette me om op het vaste grasveld een paar stokken in de grond te slaan waar we een vuilniszak aan konden hangen, zodat we het netjes konden houden. Waarom moesten we onze vuurtjes, waar we zo trots op waren, van gedroogd gras en snoeppapiertjes maken op een grasveld; iets wat hartstikke brandgevaarlijk was nu ik terugdenk.
Ik kan nu al weten wat een gemeente zal zeggen als zo'n idee geopperd word. Er wordt bezuinigd, er is geen geld. Hoe duur het moet zijn, dat weet ik niet. De hoogste prijs zal het onderhoud zijn. Zou dat niet een leuk bijbaantje voor de jeugd zijn die vanwege hun leeftijd niet meer kan doen dan folders bezorgen? Als ze samen eens per week hun hangplek op zouden ruimen en schoon zouden maken. Dat zal onderhoudskosten schelen, die zullen met weinig al blij zijn. Meldingen maken van de wietzakjes, longvloei en bierflesjes die gevonden worden, zodat er bijgehouden kan worden hoeveel extra controle er moet komen. Veiliger voor de kinderen en een prettige gedachte voor de ouders.
Waarschijnlijk denk ik te makkelijk, geloof ik erin dat je met een paar stukken hout en wat plexiglas een afdak hebt die nog geen honderd euro hoeft te kosten, geloof ik erin dat als mensen iets hebben waar ze blij mee zijn ze graag zelf het bestaan ervan willen behouden. Alleen dat er waar we altijd bijeen kwamen om te blowen nu door 13jarigen wordt gehangen, ja, daar maak ik me druk om. Net zoals hun ouders waarschijnlijk doen.
Nu waren de herinneringen aan de speeltuin ook niet bepaald goed. Herinneringen uit verkeerde tijden, waarin de jongeren uit de buurt erheen gingen om stiekem te blowen en drinken. Dat mocht thuis namelijk niet.
Ik kan het me ook wel voorstellen. Je bent jong, te jong om uit te gaan, te jong voor een bijbaan. Geen geld en geen plaatsen waar je heen kan. De plekken waar je op die leeftijd binnen kon zitten waren allang in beslag genomen door populairdere mensen, of anders waren ze in clubsverband. Sommige mensen zijn nu eenmaal niet geschikt voor een club en worden door de populaire groep al snel neergehaald. Thuis wil je ook niet altijd zitten, hoe leuk een slaapkamer ook is. Je hebt ouders daar, broers en zussen en weinig afwisseling van omgeving. Het is prettig om ergens te zijn waar niemand is, waar je niet het idee hebt dat anderen beslissen wie je bent.
Het is jammer dat de speeltuin een van de plekken moet zijn waar 'gechilled' wordt, zoals ze het zelf noemen. Er is geen verlichting en geen controle. Vroeger, toen ik nog die leeftijd had was het asfalt populair, een plek waar we weggingen zodra de oudere jongeren kwamen opdagen. Waarom er speeltuintjes voor de jonge kinderen worden neergezet, maar geen gezellige hangplekken voor de kinderen die te jong voor uitgaan zijn en te oud om te schommelen weet ik niet. Een paar bankjes, vuilnisbakken, een stukje om te schuilen als het regent. Dat is alles wat nodig zou zijn. Dingen die heel goed bij de speeltuinen erbij gezet kunnen worden, zodat alle leeftijden er veilig kunnen zitten. Regelmatige controle of de boel niet vol ligt met wietzakjes, longvloei en bierflesjes; om te zorgen dat het veilig blijft.
Dat is waar ik al aan dacht toen ik nog rondhing om het hangen, om weg te zijn uit de 'veilige' omgeving thuis. Wat belette me om op het vaste grasveld een paar stokken in de grond te slaan waar we een vuilniszak aan konden hangen, zodat we het netjes konden houden. Waarom moesten we onze vuurtjes, waar we zo trots op waren, van gedroogd gras en snoeppapiertjes maken op een grasveld; iets wat hartstikke brandgevaarlijk was nu ik terugdenk.
Ik kan nu al weten wat een gemeente zal zeggen als zo'n idee geopperd word. Er wordt bezuinigd, er is geen geld. Hoe duur het moet zijn, dat weet ik niet. De hoogste prijs zal het onderhoud zijn. Zou dat niet een leuk bijbaantje voor de jeugd zijn die vanwege hun leeftijd niet meer kan doen dan folders bezorgen? Als ze samen eens per week hun hangplek op zouden ruimen en schoon zouden maken. Dat zal onderhoudskosten schelen, die zullen met weinig al blij zijn. Meldingen maken van de wietzakjes, longvloei en bierflesjes die gevonden worden, zodat er bijgehouden kan worden hoeveel extra controle er moet komen. Veiliger voor de kinderen en een prettige gedachte voor de ouders.
Waarschijnlijk denk ik te makkelijk, geloof ik erin dat je met een paar stukken hout en wat plexiglas een afdak hebt die nog geen honderd euro hoeft te kosten, geloof ik erin dat als mensen iets hebben waar ze blij mee zijn ze graag zelf het bestaan ervan willen behouden. Alleen dat er waar we altijd bijeen kwamen om te blowen nu door 13jarigen wordt gehangen, ja, daar maak ik me druk om. Net zoals hun ouders waarschijnlijk doen.
vrijdag 4 maart 2011
Zorgleerlingen
De laatste tijd is het speciaal onderwijs onderwerp van de landelijk politieke discussie. Er staan forse bezuinigingen aan te komen en niet iedereen is hier even blij mee.
Het Almere College in Dronten wou me niet terug nemen na anderhalf jaar afwezigheid; mijn vwo kon ik nergens doorzetten. Hierna heb zelf ook twee jaar op het vso gezeten. Hier heb ik, behalve heel veel herrie getrapt, ook mijn vmbo-tl diploma gehaald.
Ik heb zelf een relatief slecht beeld van het vso door deze twee jaar. Toch weet ik dat er voor mij geen andere mogelijkheden waren in die tijd, het was mijn enige optie. Het beeld wat ik heb van de omgang met zorgleerlingen op het regulier onderwijs is niet heel positief.
Mijn nieuwsgierigheid begint hierdoor op te spelen. Wat is het Flevolandse beeld van de zorgleerling en het speciaal onderwijs? Hoe denken de leraren op het speciaal onderwijs over de leerlingen en het speciaal onderwijs? Hoe denken de leraren op het normale onderwijs erover? De gemeentes? De provincie? De ouders van zorgleerlingen? De leerlingen op het reguliere onderwijs? De zorgleerlingen zelf? Is er een goede doorstroom van speciaal basisonderwijs naar regulier voortgezet onderwijs? En van speciaal voortgezet onderwijs naar het mbo, hbo of misschien de havo? Welke vormen van speciaal onderwijs hebben we hier? Hoeveel leerlingen eindigen met een basiskwalificatie?
Vanuit mijn nieuwsgierigheid heb ik nu vage plannen liggen om dit beeld duidelijk te stellen, een rapport op te stellen hierover. Interviews met leerlingen, ouders, schoolbesturen, het rec, iedereen die er iets mee te maken heeft en eraan wilt meewerken. Statistieken opzoeken, anders kijken in hoeverre ik zelf aan deze cijfers kan komen.
Aan jullie de vraag: Is hier interesse in? Welke vragen betreffende dit 'beeld' zijn er nog meer waar ik waarschijnlijk niet heb gedacht?
Het Almere College in Dronten wou me niet terug nemen na anderhalf jaar afwezigheid; mijn vwo kon ik nergens doorzetten. Hierna heb zelf ook twee jaar op het vso gezeten. Hier heb ik, behalve heel veel herrie getrapt, ook mijn vmbo-tl diploma gehaald.
Ik heb zelf een relatief slecht beeld van het vso door deze twee jaar. Toch weet ik dat er voor mij geen andere mogelijkheden waren in die tijd, het was mijn enige optie. Het beeld wat ik heb van de omgang met zorgleerlingen op het regulier onderwijs is niet heel positief.
Mijn nieuwsgierigheid begint hierdoor op te spelen. Wat is het Flevolandse beeld van de zorgleerling en het speciaal onderwijs? Hoe denken de leraren op het speciaal onderwijs over de leerlingen en het speciaal onderwijs? Hoe denken de leraren op het normale onderwijs erover? De gemeentes? De provincie? De ouders van zorgleerlingen? De leerlingen op het reguliere onderwijs? De zorgleerlingen zelf? Is er een goede doorstroom van speciaal basisonderwijs naar regulier voortgezet onderwijs? En van speciaal voortgezet onderwijs naar het mbo, hbo of misschien de havo? Welke vormen van speciaal onderwijs hebben we hier? Hoeveel leerlingen eindigen met een basiskwalificatie?
Vanuit mijn nieuwsgierigheid heb ik nu vage plannen liggen om dit beeld duidelijk te stellen, een rapport op te stellen hierover. Interviews met leerlingen, ouders, schoolbesturen, het rec, iedereen die er iets mee te maken heeft en eraan wilt meewerken. Statistieken opzoeken, anders kijken in hoeverre ik zelf aan deze cijfers kan komen.
Aan jullie de vraag: Is hier interesse in? Welke vragen betreffende dit 'beeld' zijn er nog meer waar ik waarschijnlijk niet heb gedacht?
woensdag 2 februari 2011
Politiek en jongeren
Het is al tijden de vraag; hoe betrek je jongeren in de politiek. Politiek lijkt saai en suf. Oude mensen die urenlang praten over hetzelfde, een keuze maken en verdergaan met hun leven. Het lijkt, vooral voor jongeren, geen verschil uit te maken. Zolang ze hun vrienden, school en bijbaantje maar kunnen behouden is het allemaal wel goed.
Laatst was te zien wat er gebeurd als de politiek jongeren raakt. Ze staan dan opeens massaal op. Dit keer was het in de vorm van studentenprotesten tegen een studieboete in het hoger onderwijs vool langstudeerders. Ze besefte zich dat als ze stil bleven die beslissingen sowieso werden genomen.
Ik herinner me nog wel hoe ik zelf betrokken ben geraakt in de politiek. Het was vooral een combinatie van tijd teveel samen met interesse van huis uit. Mijn broertje wist alles over de politiek en om met hem erover te kunnen praten moest ik ook wat weten. Dus ik begon de ontwikkelingen te volgen, probeerde de namen te kennen, leerde hoe de bestuurslagen in elkaar zaten, welke partijen waarvoor stonden. Voor ik het wist was ook ik online druk bezig mijn meningen te verkondigen. De gesprekken thuis werden heftiger, begonnen op debatten te lijken. Al snel volgde mijn moeder het voorbeeld. Zelfs mijn jongste zusje begon wat van de basis van politiek te begrijpen, al vindt ze het nog voor nerds.
Wat ik hiermee vooral wil aangeven is dat, wil je jongeren in de politiek betrekken, je de politiek naar ze toe moet brengen. De laatste ontwikkelingen moeten onderwerpen van discussie worden. De krant, al is het een gratis krant, moet in de schoolgebouwen te vinden zijn. Er moet over gepraat worden, want iedereen praat graag met de meerderheid mee, al wisselen ze van mening met die meerderheid.
Ik begin me af te vragen, waarom is er nog geen politiek jongeren café in Dronten? Gewoon een vaste datum, de tweede donderdagavond van elke maand bijvoorbeeld, waar jongeren bij elkaar kunnen komen om over politiek te praten? Politieke documentaires, een biertje of wijntje voor hen die 16+ zijn en ervan houden, debatavonden, gemeenteraadsleden, statenleden, kamerleden die langskomen om over het werk te vertellen. Een plek waar de middelbare scholier binnen kan lopen om hulp te vragen voor zijn maatschappijleer huiswerk en weg kan lopen met het gevoel dat politiek leuk kan zijn.
Het is jammer dat zulke avonden alleen door politieke jongerenorganisaties worden gehouden. De mensen die geen lid willen worden van een partij, maar wel interesse hebben in de politiek worden uitgesloten. De scherpe discussies tussen twee uiterste worden niet gehouden. De goede ideeën voor de toekomst, lokaal, provinciaal of landelijk kunnen in zo'n sfeer worden bedacht.
Maar, voor zoiets te realiseren valt blijven er twee vragen:
- Komen er mensen op af?
- Hoe financier je het?
Beide vragen heb ik even kort over nagedacht. De eerste, of er mensen op af komen, is geen concreet antwoord voor. Onder jongeren is er wel een ding wat niet onderschat moet worden en dat is de sociale druk. Als er tien jongeren die wel lid zijn van een partij komen en allen een vriend(in) meenemen die dit niet is heb je al een diverse groep van 20 man. Zo simpel kan het zijn.
De tweede vraag is ietswat lastiger. Als ik een goed antwoord had was ik nu niet bezig met een blog maar met concrete plannen.
Het eerste idee waar ik op kwam is om een locatie te huren, zelf drank mee te nemen en gewoon mensen uit te nodigen.
Een andere idee is samenwerking vanuit een al grotere organisatie. Als er een organisatie is die ruimte heeft en deze wilt afstaan is dat probleem opgelost.
Het kan allemaal redelijk low-budget blijven door vooral op vrijwilligers te steunen en het niet als een of andere winstgevende uitgaansgelegenheid te gaan zien.
Hebben jullie nog meningen en ideeën?
Laatst was te zien wat er gebeurd als de politiek jongeren raakt. Ze staan dan opeens massaal op. Dit keer was het in de vorm van studentenprotesten tegen een studieboete in het hoger onderwijs vool langstudeerders. Ze besefte zich dat als ze stil bleven die beslissingen sowieso werden genomen.
Ik herinner me nog wel hoe ik zelf betrokken ben geraakt in de politiek. Het was vooral een combinatie van tijd teveel samen met interesse van huis uit. Mijn broertje wist alles over de politiek en om met hem erover te kunnen praten moest ik ook wat weten. Dus ik begon de ontwikkelingen te volgen, probeerde de namen te kennen, leerde hoe de bestuurslagen in elkaar zaten, welke partijen waarvoor stonden. Voor ik het wist was ook ik online druk bezig mijn meningen te verkondigen. De gesprekken thuis werden heftiger, begonnen op debatten te lijken. Al snel volgde mijn moeder het voorbeeld. Zelfs mijn jongste zusje begon wat van de basis van politiek te begrijpen, al vindt ze het nog voor nerds.
Wat ik hiermee vooral wil aangeven is dat, wil je jongeren in de politiek betrekken, je de politiek naar ze toe moet brengen. De laatste ontwikkelingen moeten onderwerpen van discussie worden. De krant, al is het een gratis krant, moet in de schoolgebouwen te vinden zijn. Er moet over gepraat worden, want iedereen praat graag met de meerderheid mee, al wisselen ze van mening met die meerderheid.
Ik begin me af te vragen, waarom is er nog geen politiek jongeren café in Dronten? Gewoon een vaste datum, de tweede donderdagavond van elke maand bijvoorbeeld, waar jongeren bij elkaar kunnen komen om over politiek te praten? Politieke documentaires, een biertje of wijntje voor hen die 16+ zijn en ervan houden, debatavonden, gemeenteraadsleden, statenleden, kamerleden die langskomen om over het werk te vertellen. Een plek waar de middelbare scholier binnen kan lopen om hulp te vragen voor zijn maatschappijleer huiswerk en weg kan lopen met het gevoel dat politiek leuk kan zijn.
Het is jammer dat zulke avonden alleen door politieke jongerenorganisaties worden gehouden. De mensen die geen lid willen worden van een partij, maar wel interesse hebben in de politiek worden uitgesloten. De scherpe discussies tussen twee uiterste worden niet gehouden. De goede ideeën voor de toekomst, lokaal, provinciaal of landelijk kunnen in zo'n sfeer worden bedacht.
Maar, voor zoiets te realiseren valt blijven er twee vragen:
- Komen er mensen op af?
- Hoe financier je het?
Beide vragen heb ik even kort over nagedacht. De eerste, of er mensen op af komen, is geen concreet antwoord voor. Onder jongeren is er wel een ding wat niet onderschat moet worden en dat is de sociale druk. Als er tien jongeren die wel lid zijn van een partij komen en allen een vriend(in) meenemen die dit niet is heb je al een diverse groep van 20 man. Zo simpel kan het zijn.
De tweede vraag is ietswat lastiger. Als ik een goed antwoord had was ik nu niet bezig met een blog maar met concrete plannen.
Het eerste idee waar ik op kwam is om een locatie te huren, zelf drank mee te nemen en gewoon mensen uit te nodigen.
Een andere idee is samenwerking vanuit een al grotere organisatie. Als er een organisatie is die ruimte heeft en deze wilt afstaan is dat probleem opgelost.
Het kan allemaal redelijk low-budget blijven door vooral op vrijwilligers te steunen en het niet als een of andere winstgevende uitgaansgelegenheid te gaan zien.
Hebben jullie nog meningen en ideeën?
Abonneren op:
Posts (Atom)