De clubjesmaatschappij

Het begint me steeds meer en meer op te vallen hoe mensen zichzelf graag in een bepaald hokje duwen. Dat niet alleen, het is vooral opvallend hoe ze tegen alle andere hokjes zijn, soms tot het extreme toe.

Zwart en wit, links en rechts, theïst en atheïst, stad en dorp, de klassieke clubjes die zichzelf maar al te graag als tegenstellingen zien. Maar op kleinere schaal is er ook in die clubjes nog iets te vinden. Opeens gaat het niet over zwart en wit maar over het land waar je uit komt. Het gaat niet over links en rechts, maar over welke partij je aanhangt. Het gaat niet over wel of niet geloven maar om wat je nou precies gelooft. Er komt steeds meer onderscheid in de clubjes.

Misschien is dit een gevolg van het zoeken naar individualiteit. Mensen willen zo graag zichzelf zijn dat ze zichzelf maar labels gaan geven. Geboorteland, politieke partij, subcultuur, geloof, woonplaats, kledingstijl, opleiding, seksualiteit. In de strijd naar je eigen plaats bepalen worden mensen op een andere plaats, die bij andere clubjes horen, aan de kant gezet. De christen wilt alleen met mensen van zijn kerk om gaan en de Nederlander kan buitenlanders niet uitstaan; de punkers hebben nog steeds een hekel aan de hippies en de jongen uit de stad voelt zich boven de jongen uit het dorp staan; de man met de universitaire titel vindt stratenmaker maar een beroep voor domme krachten en de Groenlinkser vindt de SP maar een belachelijke partij.

Hoe kan het dat deze clubjes zo de overhand nemen. Betere vraag, hoe kan het nou dat deze dingen echt clubjes zijn geworden? Waarom zou het niet kunnen dat een in Marokko geboren VVDer van 40 met een in Nederland geboren SPer van 22 goed bevriend zijn? Waarom is het vreemd als de atheïstische punker eens met de gelovige hippie mee naar de kerk gaat?

Ik zie het overal gebeuren, ook hier in Dronten. En ik zou toch willen weten of mensen nou echt gelukkig worden van het nee zeggen tegen alles wat ze zelf niet zijn. Want juist dit lokt buitensluiting uit. Ik roep toch iedereen eens op om zelf naar zijn eigen leven te kijken. Welk clubje behoor jij toe? Welke clubjes sluit jij uit? Zet eens een stap buiten je eigen clubje en kijk eens verder, dan zie je dat elk clubje gewoon uit mensen bestaat. En geloof me, zo eng hoeft dat niet te zijn.